 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران در سالگرد فاجعه 18 تير بيانيه‌اي صادر كرد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اين بيانيه آمده است:
هنوز پنج سال بيش نيست كه فاجعه‌ي جنايت‌بار 18 تيرماه سال 1378 در كوي دانشگاه تهران مي‌گذرد؛ حادثه‌اي كه در آن خون دانشجوي جوان ايراني نقاشي تراژيك و غم‌باري را رقم زد كه هيچ انسان منصفي را بدون احساس تاسف نمي‌گذاشت. حادثه‌اي كه در آن دانشجوي بي‌پناه به خاطر اعتراض مدني برخي دوستانش در واكنش به تعطيلي يك روزنامه با چماق و چوب و گاز اشك‌آور پذيرايي شد. حادثه‌اي كه در آن مهاجمان شيطان‌سيرت، ددمنشانه‌تر از مغول از كشتن، مجروح كردن، چشم پراندن، نابودي اموال و حرمت‌شكني دريغ نكردند. مناسب است كه ريشه‌يابي و تحليل اين واقعه را از ياد نبريم. آنچه كه در 18 تير 78 اتفاق افتاد نمونه‌ي روشن و ملموسي از روندي بود كه قبل از آن شروع شده بود و بعد از آن نيز ادامه يافت. آري برخورد فيزيكي با دانشجويان و دكتر سروش در سال 74 در دانشگاه تهران، ادامه‌ي آن قتل‌هاي زنجيره‌اي، ترور سعيد حجاريان، قتل زهرا كاظمي تنها نمونه‌هاي كوچكي از اين روند در قبل و بعد از 18 تير 78 مي‌باشند. آنچه 18 تير را برجسته كرد، عريان بودن اين خشونت و ملموس بودن آن است. آنچه در مورد اين روند قابل توجه است اين است كه پس از هفت سال اصلاحات، اگر كمي با اغراق نگاه كنيم گذار از خشونت غيرقانوني به خشونت شبه‌قانوني، هديه گفتمان ضدخشونت اصلاح‌طلبان بوده است. آري برخورد بي‌رحمانه و بي‌سابقه با دانشجويان در تابستان گذشته، موسوم به تابستان سخت، به عنوان نمونه حبس‌هاي طويل‌المدت فعالين دانشجويي، خشونتي شبه‌قانوني بود كه سابقه‌ي آن در خشونت‌هاي سال‌هاي گذشته وجود نداشته است. اما آنچه اين روند را سبب شده است حاصل فرهنگ استبدادي بوده است كه جز با برقراري يك مردم‌سالاري مثل تمام مردم‌سالاري‌هاي دنيا ـ به تعبير امام (ره)ـ قابليت درمان ندارد.
|
advertisement@gooya.com |
|
در ادامه اين بيانيه با انتقاد از شوراي نگهبان در تاييد صلاحيت فرهاد نظري در انتخابات مجلس هفتم و انتقاد از چگو نگي رسيدگي به جنايت كوي ،آمده است: گرچه ما ديگر بعد از آزمون اول اسفند، اميدي به اصلاح احساس نمي‌كنيم اما اخطار مي‌كنيم كه اين زخم با ماندن خود نه تنها به فراموشي سپرده نمي‌شود بلكه كهنه‌تر مي‌شود. به عنوان نمونه سال‌هاي 79، 80، 81 بدون واكنشي جدي از سوي حاكميت به اين زخم سپري شد و در نتيجه اين آتش زير خاكستر خود را در خردادماه سال 82 نشان داد و كساني كه نگرش كوتاه‌مدت و سطحي به اين واقعه داشتند علاج را در تعطيلي دانشگاه تهران يافتند و امسال نيز همان تفكر در لباس ديگر كوي دانشگاه را تعطيل مي‌كند تا به سمپاشي كوي پرداخته شود!!!
در پايان انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران با انتقاد شديد از نتيجه‌ي پرونده‌ي فاجعه‌ي 18 تير بيان داشته است :قانون اساسي ظرفيت‌هاي بسياري براي اصلاح دارد اما اليگارشي قابليت تحقق اين ظرفيت‌ها را ندارد . به عبارت ديگر عملا اصلاحات حكومتي با حضور اين اليگارشي بدون نتيجه است .
