سنگ هاي بسته و. ... حسين شريعتمداري، کيهان

( يادداشت روز )

يك نظام حكومتي با اعطاي نشان لياقت، مدال شايستگي، دكتراي افتخاري، تقديرنامه و... به افراد يا مؤسسات، ديدگاه مورد قبول خود، در عرصه هاي فعاليت آن افراد يا مؤسسات را به مردم معرفي مي كند و اين، يك اصل تعريف شده در اعطاي نشان ها و برپايي مراسم يادبودها و نكوداشت هاست.
اكنون با اين تعريف كه در درستي آن جاي ترديد نيست به موارد زير توجه كنيد. با اين توضيح كه آنچه در پي مي آيد فقط مشتي از خروارها و اندكي از بسيارهاست، زيرا، شرح بيشتر اين ماجرا، قصه درازي است كه بيرون از ظرفيت و حجم چندين جلد كتاب قطور است و به يقين، خارج از محدوده اين نوشته محدود.
1- در سال 1381، آقاي لوريس چكناواريان، عضو شوراي هنري دفتر فرح پهلوي از دست وزير محترم فرهنگ و ارشاد اسلامي، نشان درجه يك هنري دريافت مي كند. ايشان علاوه بر كارنامه سياه قبل از انقلاب خود كه عضويتش در شوراي هنري دفتر فرح پهلوي گوياي آن است، بعد از پيروزي انقلاب نيز، هيچ اثري در راستاي فرهنگ انقلاب اسلامي، همخواني با مردم و... ندارد.
2- آقاي كامبيز درم بخش، كاريكاتوريست همكار ساواك كه بعد از پيروزي انقلاب به خارج از كشور گريخت و كاريكاتورهاي موهن او در تمسخر حضرت امام-با پوزش از ساحت مقدس آن بزرگوار- به طور پيوسته در نشريات ضدانقلابي آمريكا و اروپا چاپ مي گرديد، بلافاصله بعد از ورودش به ايران-كه با هيچ مخالفتي روبرو نشد- به عنوان داور برجسته انتخاب مي شود و در جشنواره فجر بر صدر مي نشيند.
3- و اما بشنويد از آقاي پرويز تناولي، مجسمه ساز خانه زاد دربار محمدرضاخان و عضو شوراي هنري دفتر فرح پهلوي؛ ايشان به ساخت مجسمه از... شهرت داشته و دارد. او در جريان جشن هنر شيراز، مجسمه اي كه از... ساخته بود را به نمايش گذاشت. اين اقدام وي با اعتراض شديد مردم روبرو شد تا آنجا كه برپاكنندگان جشن هنر شيراز او را تحت حمايت مأموران ساواك و شهرباني از شيراز به تهران منتقل كردند و براي مدت زيادي از ترس مردم زندگي نيمه پنهان داشت. ايشان كه با پيروزي انقلاب به خارج از كشور گريخته بود، بعد از 20 سال به كشور بازمي گردد و بلافاصله از سوي وزارت محترم ارشاد به عنوان داور جشنواره دوسالانه هنرهاي تجسمي انتخاب مي شود. خانه مسكوني اش به مبلغ 5/1ميلياردتومان خريداري مي شود تا به عنوان يكي از مظاهر «ميراث فرهنگي»! به يادگار بماند! در همان حال سازمان فرهنگي شهرداري تهران-در دوران آقاي ملك مدني- برخي آثار قبل از انقلاب او را به مبلغي بالغ بر 600ميليون تومان خريداري مي كند.
4- آقاي بهمن فرمان آراء، كه او نيز به خارج از كشور گريخته بود بعد از 20 سال به وطن ما-تأكيد مي شود به وطن ما- بازمي گردد و فيلم خانه روي آب را مي سازد كه محتواي آن بي نياز از توصيف است. فيلمنامه خانه اي روي آب در جشنواره فيلم فجر به عنوان بهترين فيلمنامه ديني! برگزيده مي شود و فيلم ديگر او-بوي كافور، عطر ياس- كه در آن ارزش هاي اسلامي و انقلابي و فرهنگ مردم ايران به تمسخر گرفته شده بود، 7جايزه جشنواره را درو مي كند.
5- جايزه بهترين ناشر سال، به ناشراني نظير «نشرني»، «شباويز» و... داده مي شود. و وزارت محترم ارشاد آثار اين ناشران را در مقياس گسترده اي خريداري كرده و به مراكز فرهنگي، از جمله، مدارس، مساجد، كتابخانه ها و... مي فرستد. و اين در حالي است كه برخي از كتاب هاي اين ناشران به علت توهم پراكني عليه اسلام و انقلاب در همان سال توقيف شده بود.
6- هفته گذشته، آقاي ناصر تقوايي از دولت محترم جمهوري اسلامي ايران به دريافت درجه «دكترا» مفتخر گرديد! ايشان قبل از انقلاب به سفارش ساواك سريال تلويزيوني «دايي جان ناپلئون» را ساخته بود كه در آن ارزش هاي فرهنگي و ديني مردم به نفع ساواك مورد تمسخر قرار گرفته بود. و اما، زشت تر از آن، فيلم «آرامش در حضور ديگران» است. تقوايي در تمامي طول اين فيلم مستهجن، صحنه هاي نزديكي جنسي زنان و مردان را بگونه اي بي پرده و عريان به نمايش مي گذارد. اين فيلم كه مانند سريال دايي جان ناپلئون، به سفارش مستقيم و با هزينه ساواك ساخته شده بود، به اندازه اي مستهجن بود كه در فاصله كوتاهي بعد از «اكران» ساواك، به دليل مخالفت هاي گسترده مردم، ادامه اكران آن را به مصلحت ندانست و براي مدت چند ماه زمينه زندگي پنهان ناصر تقوايي را فراهم آورد.
و...

7- ديروز پيكر پاك استاد حسين لرزاده، استاد معماري سنتي ايران كه طراحي و ساخت 842مسجد و حسينيه را در كارنامه پرافتخار خود دارد، به خاك سپرده شد. چه تعداد از مردم، او را مي شناختند؟ كداميك از مراكز رسمي متولي فرهنگ و هنر او را به مردم معرفي كرده بودند؟ كدام نشان شايستگي و لياقت به او اعطاء شده بود؟!
8- اين روزها ماجراي هولناك قتل چندين كودك كه اجساد آنها را بعد از آزار جنسي و شكنجه جسمي، سوزانده بودند، خاطر همه را آزرده كرده است. راستي! وقتي ميدان فرهنگ و عرصه فرهنگ سازي را به سردمداران ترويج فساد و فحشاء مي سپاريم و پيروي از راه آنها را به عنوان راه مورد قبول نظام معرفي مي كنيم؟ مي توانيم انتظار ديگري داشته باشيم؟ در كجاي دنيا يك نظام حكومتي- صرفنظر از نوع آن- به دشمنان خود نشان لياقت و دكتراي افتخاري مي دهد؟!
مگر نه اينكه، ما، به دست خود، سنگ ها را بسته و سگ ها را گشاده ايم؟!