لایروبی طویله ی مردسالاری، روشنک کشوری

من جنس دوم نامیده می شوم و انسان درجه دو به حسابم می آورند. در برخی از جای های این کره ی زیبا ، ملک خصوصیم. خرید و فروش می شوم. در جرگه ی انسانها نیستم.

در جای های دیگری نقاب بر چهره ام می زنند و با توسری روسری و چادر بر سرم می کنند تا مبادا تشعشع موهایم مرد اراده آهنینی را به وسوسه و اغوا از راه بدر برد.. جایی دیگر عروسک خوش رنگ و خوش پوشیم برای سرگرمی مردان تا پس از همایش ها و سمینارهای مهم درباره ی کارکرد اقتصادی شرکت هایشان ، با من خوش بگذرانند. به من نقش های گوناگونی واگذار می کنند . مادر باشم . همسر عزیز باشم. خواهر گرامی باشم . دختر مهربان پدر باشم. معشوقه ی پنهان باشم. زن صیغه ای باشم. فاحشه ی زیبا باشم. این واژه های توخالی اما پرمعنا سر دراز دارند.
برای من تکلیف معین می کنند و اگر مرا در میان خودشان راه می دهند برای آن است که چون مارگارت تاچر سخنگوی سیاست های انسان ستیز آنها باشم و گوی سبقت را در این زمینه از آنها بربایم. هرجا که به ابزار خوشرویانه و گول زنک احتیاج داشته باشند مرا جلو می اندازند. سیاهی لشگرم در اندیشه ی پست آنها.
برای هیکلم اندازه تعیین می کنند. دوره سینه ام. باسنم باید اندازه ی معینی داشته باشد تا بتوانم مدل چشم نواز آنها باشم. با رنگ موهایم. با رنگ پیراهنم و کفشم و با هستیم و هویتم پول در می آورند. جراحیم می کنند و از نو می آفرینندم . با جلوه ای که دوست دارند. اگر لازم باشد اسلحه و یا پرچم سفید صلح به دستم می دهند . یا حضرت فاطمه ام یا مرلین مونرو.
این من بودم که آدم را از بهشت به این جهنم خاکی آوردم. آتشم من که اگر با پنبه ی مرد درآمیزم به خاکستر تبدیلش می کنم. من سنگسار شده ی تاریخ مذکرم.
داستان من داستان اندوه بزرگ سنگ صبور است. من که زن زاده شده ام و از همان روز نخست مرا به گونه ای تربیت کرده اند که جنس دوم باشم ، آیا می توانم در سرنوشت خود نقشی داشته باشم ؟ آری . آری. با بالا بردن دانشم از پیچیده گی ها ی جامعه ی مردسالار و شناخت فرهنگ کهنسال و ریشه دار آن. با پرورش آگاهیم در زمینه ی کلیشه های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و به ویژه مبارزه با این کلیشه ها در زندگی روزمره . با شناخت توانایی ها بیکران خودمان . شهامت ایستادن و خود را بیان کردن و به پیش رفتن و از پا نیفتادن در برابرتحقیر های و نادیده گرفتن های فرهنگ مذکر.
بزرگترین وظیفه ی ما زنان برای لایروبی طویله ی فرهنگ مردسالاری ، آموزش و پرورش انسانهای نو است. ما باید پسران و دخترانمان را به گونه ای بارآوریم که به حقوق یکدیگر به عنوان انسانهای برابر احترام بگذارند. به آنها بیاموزیم که این حق ویژه ی هر فردیست که تصمیم بگیرد چه بر تن داشته باشد ، چه گونه بیاندیشد و همسر و همبستر خود را چگونه انتخاب نماید. این حق هر انسانیست که بتواند آزادانه و بر اساس توانایی و دانشش و نه بر اساس جنسیتش ، انتخاب کند . روز هشت مارس باید برای زنان یادآور این باشد که وظیفه ی لایروبی طویله ی فرهنگ مردسالار بر عهده ی ما زنان است.

روشنک کشوری