سوگنامه اي براي سيروس قايقران، کاپيتان تيم ملي فوتبال، ايپنا

[سايت خبرگزاري ورزش ايران، ايپنا]

"هرگزنميرد آنكه دلش زنده شد به عشق"
نام: سيروس – شهرت : قايقران – محل تولد: كلويرگيلان- تاريخ تولد: 1/11/40 – تاريخ وفات: 20/1/77
اين بيوگرافي يك كاپيتان است:

كاپيتان تيم ملي فوتبال. اوكه در 17سالگي به عضويت باشگاه ملوان درآمد و در 22 سالگي به تيم ملي دعوت شد وسه سال بعد به عنوان اولين بازيكن شهرستاني در سال 67 و در مقابل قطر بازوبند كاپيتاني را به بازو بست و در21 بازی کاپيتان تيم بود. فوتباليستی که 43 بار به طور رسمی برای تيم ملی بازی کرد و 14 گل نيز به ثمر رساند. نوشتن از بازيكني كه دربازي هاي آسيايي 90 پكن دروقت اضافه دروازه كره جنوبي را بازكرد تا بعد از ده سال كره جنوبي را شكست بدهيم و با شكست كره شمالي جام قهرماني را بربالاي دستانش گرفت آسان نيست. اما درسوگش مي توان نوشت ، هرچند به سختي ... .
سيروس اسطوره فوتبال گيلان بود، اسطوره انزلي چي ها و مازني ها هم بود و آن گل به كره جنوبي او را اسطوره فوتبال ايرانيان نيز كرد. اما چه زود با بي مهري هاي اسطوره را از يادها پاك كردند، چرا كه سيروس دوزوكلك بلد نبود. آخر سيروس زيادي با معرفت بود وهيچكس نفهميد كه چرا سيروس لنسر آخرين مدل خود را فروخت و درعوض آن رنوي قراضه را خريد. همان رنويي كه ... .(به نقل از همسر مرحوم قايقران)
آري ، اين اواخر سيروس حتي مي ترسيد كه به انزلي برود. با سيروس كاري كرده بودند كه مربي تيم مسعود هرمزگان شده بود. هرچند كه سيروس بازهم كناردريا بود اما ازاين دريا تا آن دريا به همان اندازه محبوبيتش تا تنهايي وناجوانمردي در حقش فاصله بود.
مي خواستند سيروس فراموش شود و شايد فكرمي كردند كه توانسته اند اما ... و امروز ششمين سالگرد پروازسيروس به آسمان هاست، اما او فراموش نشد! براي ما و بزرگترهايمان سيروس با گلي كه به كره زد زنده است و براي فرزندانمان با عشقي كه به مردم و وطنش داشت. نمي دانم كه چرا درهمان ابتدا به ياد اين مصرع افتادم
" هرگزنميرد آنكه دلش زنده شد به عشق".
آري، سيروس رفت ولي يادش نمي رود. قايقران مرده است اما خاطره اش نمي ميرد. سيروس قايقران زنده بود، زنده است و تا ابد نيز زنده خواهد ماند چرا كه معرفت و درستي، انسانيت و راستي هيچگاه نخواهد مرد.