چالش هاي پيرامون يك نوازنده و آهنگساز، حسين عليزاده: نوازنده ساز انتقاد، ايسنا

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - موسيقي

حسين عليزاده، نوازده تواناي تار و سه تار كه در سالهاي اخير يكي از اعضاي گروه چهارنفره محمد رضا شجريان را تشكيل داده است شاگرداساتيدي چون على اكبر شهنازى، نورعلى برومند، يوسف فروتن، عبدالله دوامى، هوشنگ ظريف و ...بوده است . اساتيدي كه عليزاده نه تنها موسيقي بلكه شاگردي را نيزاز آنها ياد گرفته است . اساتيدي كه هيچ كدام افكار متعصبانه اي در موسيقي نداشتند و مي‌خواستندتنها ا فكار شاگردانشانشان را خلاق بار بياورند. به همين خاطر است كه عليزاده در سالهاي اخير تبديل به يك منتقد تمام عيار سياستهاي موسيقي كشور و حتي سيستم آموزش موسيقي كشور شده است.

به گزارش خبرنگار هنري، او خود نيز هميشه در جست و جوى راههاى ديگرى بوده كه ديگران نرفته اند در اين سالها عليزاده استعداد خود را محدود به تقليد و تكرار فرم هاى گذشتگان نكرده و در جست و جوى راههاى تازه تر بوده است .

عليزاده پيش از اين در هنگام برگزاري بزرگداشت خود با انتقاد از گذشته گرايي در موسيقي ايران خواستار تعطيلي افكار عقب افتاده و بحث‌هاي فرسايشي در موسيقي شده بود . او گفته بود متاسفانه اين تفكر در مراكز آموزشي ماهم رسوخ كرده است. استادان ما فقط به اندوخته‌هاي موسيقي در زمان گذشته تكيه مي‌كنند و جايي براي خلاقيت هنرجويان باقي نمي‌گذارندعليزاده همچنين در سالهاي اخير منتقد سياستهاي متوليان اصلي موسيقي كشور نيز بوده است او زماني با اشاره به اين كه عملكرد مراكز موسيقي تاكنون قانع كننده نبوده است، گفته بود: امروزه در تصميم‌گيري‌هاي مراكز دولتي مشكلي نيست بلكه آنها از يك چيز پروا دارند و آن خود موسيقي است. به گفته‌ي عليزاده، در ايران هنوز به موسيقي با آن حرمت واقعي از طرف دولت و مراكز تصميم‌گير نگاه نمي‌شود. از سوي ديگر تصميم‌گيري‌هاي نهايي، وابسته به تفكراتي است كه صددرصد نمي‌توانند به موسيقي بهاي هنري دهند بلكه بايد مصلحت‌ها، سياست‌ها و ضوابط تحميل شده به موسيقي را مراعات كنند.

شايد همين مصلحت انديشي ها بودكه باعث شد استاد عليزاده مدت هاي زيادي در انتظار صدور مجوز انتشار سي دي كنسرت مشترك او با گاسپاريان باشدو بالاخره قرار است تابستان امسال اين اثر دوسال پس از اجرا منتشر شود عليزاده اي كه از مدتها قبل در ليست هنرمنداني قرار گرفته كه انتشار آثارشان نيازي به مجوز ارشاد ندارد!

/ما كارمند نيستيم/

البته عليزاده در سالهاي اخير نيزهمانند محمدرضا شجريان همواره دلايل قانع كننده اي در باره كمتر بهره مند بودن علاقه مندان موسيقي در ايران از هنرنمايي اش ر ا عنوان كرده است چندي پيش اخباري مبني براجراي عليزاده در ايلام منتشر شد وسپس مديران تالار وحدت از اجراي او دراين تالار خبردادند كه همان مديران بدون دادن توضيحي خبر از لغو اين برنامه دادند البته عليزاده زماني درباره دلايل اجراهاي محدود خود گفته بود : ما كارمند نيستيم كه در يك روند اداري برنامه اجرا كنيم هنرمند هر وقت احساس كند حرفي براي گفتن دارد برنامه مي‌گذارد. حسين عليزاده اگرچه همواره اعتقادداشته كه اجراهاي زياداودر خارج از كشور به معرفي موسيقي و هنر ايران كمك شاياني كرده ودر زمينه‌ي معرفي مثبت ايران در خارج از كشور سينما و موسيقي نقش قابل توجهي داشته‌اندامادرسالهاي اخير پس از اجراهاي خارج قرار بود كه در داخل نيز برنامه بگذارد اما شرايط لازم براي او دراين سالها كمتر مهياشده است .

او زماني خطاب به علاقه مندان خود گفته بود سي و پنج سال است كه بر روي موسيقي تلفيقي اجراي برنامه دارم كه شما بسياري از آنها را نديده‌ايد، چون ساليان سال در خارج از كشور كنسرت داده‌ايم . شما نگاه به وضعيت فعلي نكنيد كه فضا بهتر شده است چون در يك دوره، اصلا موسيقي مشكل داشت و همه‌ي هنرمندان نمي‌توانستند كنسرت دهند. اشاره عليزاده به زماني بود كه برخي موسيقيدانان مجبور به مهاجرت اجبارى شدند . در آن زمان عليزاده به آلمان رفت و از اين فرصت نيز براى آموختن هر چه بيشتر استفاده كرد

/تلويزيون :نه به آگاهي /

عليزاده همانند ديگر هنرمندان موسيقي از نوعي ديگر منتقد تلويزيون بوده است : هر نوع موسيقي كه توام با افكار هنري باشد به شنوندگان آگاه نياز دارد اما آيا در اين شرايط راديو و تلويزيون نقش آموزنده‌اي براي جامعه را ايفا مي‌كنند يا خير! و آيا قدم در راه آگاهي‌ مردم بر مي‌دارند يا نه! از نظر عليزاده هر چه اطلاع رساني و آگاهي بخشي هنري در جامعه بيشتر شود مردم مشتاق‌تر شده و به جريان‌هاي هنري گرايش مي‌يابند

/مصائب اجراي يك استادتار/

عليزاده دوسال پيش در هنگام اجراي مشترك با گاسپاريان با اين انتقاد خبرنگاران مواجه شده بود كه نبايد در زير نام هنرمندي چون عليزاده اسامي شركت‌هاي چيپس و پفك و ماست قرار داشته باشد او هم در جواب گفته بود : مادر كشوري زندگي مي‌كنيم كه بايد بيش از پيش به هنر بها داده شود اما با تاسف مسايل هنري در درجه چندم اهميت قرار دارند آنهم با يكسري سلايق خاص. در دنيا متداول است كه دولت‌ها به برگزاري كنسرت كمك مي‌كنند اما در ايران مركز موسيقي از برگزاري كنسرت‌ها درصد مي‌گيرد!.

عليزاده هميشه آرزو داشته است كه انجمن موسيقي و مركز موسيقي خود اسپانسر كارهاي هنري شوند

/حسين عليزاده :ساعات اميدواري/

بااين وجود عليزاده هيچ گاه نااميد نبوده است چون همواره اعتقادداشته كه اگر درمقاطعي از تاريخ نابساماني‌هاي زيادي درباره موسيقي ديده مي‌شود گذراست، از نظر او آنچه در اين ميان جاويدان مي‌باشد هنر است اين شعار نيست چون آينده را با وجود جوانان مستعدي كه الان مشغول فعاليت‌هاي هنري هستند خوب خواهيم ديد. هر چند كه ممكن است دوران برزخي را پشت سر بگذاريم اما به طور حتم در آينده چهره‌هاي خوب و مستعد موسيقي معرفي خواهند شد.