 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
* نويسنده نبايد صحنه‌هاي اروتيك را حذف كند
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات
ليلي گلستان معتقد است: در كشور ما در بيان صحنه‌هاي اروتيك، چون سانسور احاطه دارد، زبان استعاره به كار گرفته مي‌شود.
وي تصريح كرد: نويسنده بايد مكنونات قلبي خود را بيان كند و اگر اين كار را نكند، يعني سانسور اعمال شده است. اينك تمام كتابهاي تاليفي با زبان استعاره صحبت مي‌كنند كه اين زبان زير سانسور به وجود آمده است.
اين داستان نويس كه با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت و گو مي‌كرد، افزود: نويسنده بايد صحنه‌هاي اروتيك را بنويسد. اگر متن آن صحنه‌ها را مي‌طلبد، نبايد آنها را سانسور كرد؛ بلكه بايد نوشت و برعهده مميزي وزارت فرهگ و ارشاد اسلامي گذاشت كه كدامها را حذف مي‌كند. بنابراين نويسنده نبايد خود چيزي را سانسور كند.
|
advertisement@gooya.com |
|
وي با اشاره به كتاب ترجمه كتاب ميرا كه بعد از 26 سال با حذف سه جمله از آن منتشر شد، تصريح كرد: نويسنده اگر مي‌خواهد كه كتابش در بيايد، بايد از چيزهايي بگذرد، من هم براي اولين بار بعد از 8 ـ 37 سال مترجم بودن، اجازه دادم براي درآمدن اين كتاب، بخش‌هايي از آن سانسور شود. چند جمله اروتيك را از 12 موردي كه گفته بودند، حذف كردم و بقيه را نجات دادم.
گلستان با تفاوت قايل شدن ميان فرهنگ غرب و شرق اشاره كرد: غربي‌ها به دليل فرنگ بازتري كه دارند به اين مسائل، بسيار بازتر مي‌نگرند؛ در حالي كه ما نمي‌توانيم مانند آنها بي‌پرده بنويسيم.
