سوء استفاده از فضاي رسانه اي و فراموشکاري تاريخي، سيد ياسين محمدي، توسعه

شايد وقتي که در روز هفتم اسفند ماه سال۱۳۸۰، حامد کرزاي، رييس دولت نوژاي افغانستان، در يکي از اولين سفرهاي رسمي برون مرزي‌اش در تهران، در کاخ سعد آباد، با محسن مخملباف ديدار کردو گفت:" در دوره شبهاي سياهي که بر افغانستان حاکم بود، مخملباف صداي بلندي بود که مظلوميت مردم اين کشور را به اشکال مختلف در جهان فرياد مي کرد و ما براي هميشه قدردان زحمات و فعاليت ايشان هستيم"، هيچ کس فکر نمي کرد روزي يک خبرگزاري با عمري کمتر از يک سال و با گرايش سياسي مشخص، خبري را مبني بر اخراج مخملباف از افغانستان منتشرکند.

آن روز، محسن مخملباف، نشان طلاي "فدريکو فليني‌"اش را که از سازمان جهاني يونسکو به خاطر ساخت فيلم "سفر قندهار" گرفته بود، به کرزاي تقديم کرد و کرزاي نيز سپاس بي‌کرانش را به خاطر ساخت مدرسه بزرگي در هرات نثار محسن مخملباف کرد.
اما کمتر از ۲۱ ماه بعد و پس از آن که در اين برهه، مخملباف فعاليتهاي سينمايي‌اش را چنان در افغانستان گسترش داده بود که تنها يک مورد آن کشف کارگرداني به نام "صديق برمک" بود که با ياري مخملباف فيلم با نام "اسامه" ساخت، که اين روزها کمتر جشنواره جهاني سينماست که اين فيلم را در فهرست رنگارنگ فيلمهايش نياورد، خبرگزاري "فارس" در خبري جانبدارانه، مخملباف و خانواده‌اش را متهم به سياه‌نمايي و نامناسب جلوه دادن چهره مردم افغانستان در فيلمهيشان کرد که به اين دليل ويزاي آنان براي اقامت در اين کشور تمديد نشده است.
هرچند که در عرض چند ساعت کذب بودن اين خبر مشخص شد، اما سوال اينجاست که اين خبرگزاري از چه رو و با چه هدفي دست به انتشار اين خبر زده است؟ آيا در دست داشتن يک رسانه، دليلي کافي براي اعمال سلايق و نظريات در پروسه "خبررساني" آن هم با دست يازيدن به هر روشي است؟
محسن مخملباف به عنوان يک سينماگر، در تمام دنيا موافقان و م خالفاني در جمع منتقدان اين هنر-صنعت دارد، اما فراموش نکنيم که هر کدام از حدود ۶۰ جايزه‌اي که اين خانواده از فستيوالهاي مختلف به دست آورده‌اند، اعتبار سينماي ايران را پله اي بالاتر برده است. تخريب چهره‌هايي از اين دست به سود کيست؟
سوال ديگر آن که در افغانستاني که مخملبافها به روي پرده نقره‌اي حک کرده اند، چه رنگي بالتر از سياهي وجود داشت که مخملباف بتواند در آن فضا سياه‌نمايي نکند؟ فضايي که کرزاي خود آن را "شبهاي سياه حاکم بر افغانستان" خوانده بود.
منتشر شده در روزنامه توسعه، روز پنج شنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۲، صفحه ۱۲