علوي‌تبار: وظيفه ماانطباق مفاهيم ديني بامدرنيته حاكم بر جهان فعلي است، ايسنا

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: سياسي

يك مدرس دانشگاه گفت: واقعه عاشورا درگيري كفر با دين نيست، يك نبرد تاريخي است كه هميشه بين دو فهم متفاوت از دين وجود داشته، امروز هم وجود دارد و ما بايد ببينيم در كدام جبهه قرار داريم و از كدام فهم دفاع مي‌كنيم.

به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) عليرضا علوي‌تبار شب هشتم محرم طي سخناني در كانون توحيد تهران با بيان اين كه " وجه تمايز تشيع از ديگر مذاهب اسلامي، اعتقاد آن به دستيابي به باطن دين و گذر از ظاهر آن است" افزود: از نگاه شيعه بخشي از ويژگي‌هاي لازم براي وصول به كنه دين از طريق روش‌هاي اكتسابي بشري به دست مي‌آيد و بخشي ديگر حاصل فضل الهي است.

وي با طرح اين سوال كه " آيا باورهاي ديني ما در چارچوب حقانيت مدرن قابل دفاع هستند يا خير" تشريح كرد: به اين نكته‌ بايد توجه داشت كه از جهان تصويرهاي مختلفي عرصه مي‌شود كه ناشي از زاويه‌هاي متفاوت نگاه به دنياست و اين تصويرها به تناسب متد يا روشي كه از آن‌ها به دست آمده كم و بيش از هم استقلال دارند. مهم اين است كه نگاه ديني برخلاف نگاه فلسفي و تجربي نگاهي از درون انسان به خود انسان است.

وي در ادامه با تاكيد بر نقش ايمان به عنوان مقدمه‌ي ورود به ساحت دين افزود: ابتدا بايد زاويه‌ي نگاه، خود را عوض كنيم و از زاويه تماشاگر عالم به زاويه بازيگر عالم منتقل شويم.

علوي‌تبار معتقد است: دين به همه‌ي پرسش‌هاي انسان پاسخ نمي‌دهد، هركدام از ديدگاه‌هاي تجربي، فلسفي و ديني تنها به بخشي از پرسش‌هاي انسان پاسخ مي‌دهد. شناخت ديني حاصل تركيبي است از ايمان و تجربه‌ي ديني. تجربه‌ي ديني چيزي نيست كه براي هر كس رخ دهد، تنها پس از حصول ايمان امكان آن فراهم مي‌شود. منبع اصلي دين وحي است كه در جهان ما دو مصداق دارد؛ تجربه‌ي شخص پيامبر(ص) و دوم متن مقدسي است كه در اختيار ماست. تجربه‌ي پيامبر(ص) از آشكارشدن خداوند در انسان حكايت دارد و وقتي به زبان پيامبر(ص) جاري شد از دل آن، متن مقدس زاده شده است.

وي با اعتقاد به اين كه " تجربه‌ي ديني افراد همراه با تكامل شخصيت آن‌ها تغيير پيدا مي‌كند" ادامه داد: اين اتفاق حتي براي پيامبر(ص) هم مي‌افتاد، هرچه ايشان از نظر شخصيتي كامل‌تر مي‌شدند، فهم‌شان نيز از وحي قوي‌تر مي‌شد.

اين مدرس دانشگاه با بيان اين كه " موقعيت‌هاي ايماني في‌نفسه به سه قسم موقعيت شكاكانه ايمان، موقعيت مولهدانه‌ي ايمان و موقعيت ابراهيمي ايمان قابل تفسير هستند. در داستان كربلا انواع موقعيت‌هاي ايماني قابل مشاهده است و موقعيت ابراهيمي تنها از آن امام(ع) است. تنها اتفاقي كه در كربلا مي‌افتد گذر ياران امام از موقعيت ايماني شكاكانه به موقعيت ابراهيمي ايمان است و اين از طريق شهادت براي ايشان اتفاق افتاد.

وي در بخش ديگري از سخنانش با تاكيد بر اين كه " وظيفه‌ي ما انطباق مفاهيم ديني با مدرنيته حاكم بر جهان فعلي است" ادامه داد: بايد دين را به گونه‌اي بفهميم كه با معارف عصر ما تناسب داشته باشد و پاسخگوي نيازهاي عملي زمانه باشد. وظيفه داريم هم دين را "عصري" كنيم و هم عصر را "ديني" كنيم. اگر سهمي از دين "عصري" باشد فقه هم عصري مي‌شود هيچ فهمي از دين كاملترين سهم نيست، به همين دليل همه فهم‌ها بايد امكان تغيير را در خود داشته باشد و در اين صورت قوانين موضوعه‌ي استوار بر آن‌ها نيز قابل تكامل مي‌شود.

وي در پايان گفت: داستان عاشورا داستان دو نگاه متفاوت به دين است؛ واقعه درگيري كفر با دين، اين نبردي تاريخي است كه هميشه بين دو نگرش به دين وجود داشته است. امروز هم اين نبرد به قوت خود باقي است و ما بايد آرزو كنيم كه در جبهه‌ي امام حسين(ع) و يارانش قرار بگيريم.