هشتاد و دو میلیون و 10 هزار نفر، س. حاتملوی

کمتر کسی از ایرانیان اسم ملت فیریز را شنیده است. حتی یقیناً این اسم بگوش خیلی از اروپائیها نیز نخورده است. ولی چنین ملتی وجود دارد.
فیریز ها ملت کوچکی هستند با فرهنگ، زبان و مشخصات ملی مخصوص بخود که در سواحل و جزایر دریای شمال ما بین سه کشور اروپائی هلند، آلمان و دانمارک زندگی می کنند. زبان آنها مخلوطی از زبانهای انگلیسی، آلمانی و دانمارکی است که در گذشته بسته به محل سکونت آنها، زبان فورینگی و زولرینگی و امروزه بطور کلی زبان فیریزی نامیده می شود. سرزمین فیریزلند غربی در کشور هلند و قسمت اعظم فیریزلند شمالی در آلمان و بخش کوچکی از آن نیز در کشور دانمارک واقع شده است.
محل سکونت اصلی فیریزها در آلمان، فیریزلند شمالی نامیده می شود که مرکز آن شهر برداشتت ( Bredstedt) است. فیریزلند شمالی در ایالت شلزویگ هولشتاین* واقع است. از 10 هزار نفر فیریزی ساکن آلمان فدرال، تعداد کمی نیز در ایالت نیدرزاگسن ساکن هستند. ضمناً جزایر هلگولند، زولت و آمروم نیز جزو مهمترین مراکز سکونت فیریزها محسوب می شوند.
با اینکه از سال 1998 میلادی فیریزها در آلمان فدرال همانند یک اقلیت ملی به رسمیت شناخته شده و زبان آنها در 26 مدرسه و یک دانشگاه (فلنسبورگ) تدریس می شود، ولی آنها هرگز به این حداقل قانع نبوده و بعد از سالها مبارزه**، با تصویب «قانون فیریزی» در پارلمان محلی ایالت شلزویگ هولشتاین(نوامبر 2004)، به عنوان یک ملت به رسمیت شناخته شدند. بر اساس این قانون، اینک در بخش فیریزلند شمالی و جزیره ی هلگولند، زبان فیریزی در کنار زبان آلمانی، زبان رسمی دولتی محسوب شده و در این منطقه تابلوهای شهرها و دهات دو زبانه خواهند شد. همچنین حین استخدام در ادارات دولتی، برای پست های معینی، فیریزها بر آلمانیها ارجحیت خواهند داشت. و از همه مهمتر، این قانون اجازه ی استفاده از پرچم سه رنگ- طلائی، قرمز و آبی- فیریزلند شمالی را به این ملت کوچک می دهد. همچنین آنها دربالای نامه های اداری شان، نشان دولتی خودشان را بکار خواهند برد.
بعد از تصویب این قانون، رئیس انستیتوی فیریزلند شمالی، آقای توماس اشتنزن در این باره می گوید: فیریزها نمی توانند اجازه بدهند که دولت در باره مسائل محلی آنها دخالت کرده و تصمیم بگیرد.. آنها می خواهند که در اداره ی امور داخلی خود اختیارات کامل داشته باشند. آقای لارس هارمسن نماینده ی فیریزها در پارلمان محلی می گوید: بعد از تصویب این قانون، حال باید زبان فیریزی به عنوان یک ماده ی درسی در مدارس تدریس شده و در رادیو و تلویزیون نیز برنامه های به زبان فیریزی افزایش یابد. آقا ی نیزن هان دبیر سازمان اتحاد فیریزها حتی از این نیز فراتر رفته و از حق داشتن پاسپورت فیریزی سخن می گوید.

با همه ی اینها تصویب قانون فیریزی در زندگی فیریزها تغییرات رادیکالی بدنبال نخواهد داشت. زیرا که در سیستم دمکراتیک و فدرال کشور آلمان، فیریزها دارای حقوق برابر با سایر شهروندان آلمانی بوده اند و در این کشور ستم ملی، جنسی و دینی حتی بر اقلیت کوچک فیریز نیز وجود ندارد. آنها همیشه نماینده ی خود را در پارلمان محلی ایالت محل سکونت شان داشته اند و زبان آنها نیز در کنار زبان آلمانی در بعضی از مدارس تدریس شده است. منتها تصویب این قانون، در حقیقت تائید حق شهروندی آحاد ملتی است که تا به امروز یا به عنوان آلمانی و یا دانمارکی شناخته می شده اند. در حالیکه فیریزها همیشه تاکید بر این داشته اند که ملیت آنها نه آلمانی و نه دانمارکی است. آنها در حقیقت خود را به عنوان کسانی که ملیت فیریزی ولی تابعیت آلمانی دارند، می شناسند. پارلمان ایالت شلزویگ هولشتاین با تصویب این قانون ثابت کرد که در یک کشوری که هشتاد میلیون نفر از سکنه ی آن آلمانی می باشند، حتی یک اقلیت ناچیز 10 هزار نفری نیز حق دارد بصورت یک ملت با پرچم و سرود مخصوص خود به رسمیت شناخته شود. و این قبل از هر چیزی به معنای به رسمیت شناخته شدن حقوق اساسی انسانها می باشد.
حال با یک مقایسه ی کوچک می توان پرسید: چگونه است در یک کشوری که بیشتر از 99.98 درصد آن آلمانی می باشند، یک اقلیت 0.012 در صدی می تواند به عنوان یک ملت در همه ی عرصه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی قابلیت های ملی خود را به نمایش بگذارد و لی در کشوری مثل ایران، ملت آذربایجان که نزدیک به نصف حمعیت هفتاد میلیونی کشور را تشکیل می دهد، از همه ی حقوق ملی خود بی بهره باشد؟ آیا زمان آن فرا نرسیده است که اِلیته ی سیاسی جامعه ی ایران بدور از غرض و مرض های رایج، در این عرصه به یک گفتمان همه جانبه ئی دست زده و پی جوی راههای متمدنانه ی رفع ستم ملی گردد؟
_______________________________________________________
* نام ایالت هولشتاین، در ایران بخاطر گاوهای شیرده مرغوبش مشهور می باشد.
** سازمان «اتحاد فیریزها» که برای حقوق ملی فیریزها مبارزه می کند، در سال 1923 تشکیل شده است.