گفتگوی علی کشتگر با راديو فردا درباره تمايل حکومت به تجديد رابطه با آمريکا

علی سجادی(رادیو فردا): به نظر می رسد دیپلماسی خارجی ایران این روزها فعالتر شده و جناح محافظه کار نیز همچون اصلاح طلبان، از بهبود مناسبات بین المللی ایران و به ویژه روابط با آمریکا صحبت می کنند.
از جمله حبیب الله عسگر اولادی مسلمان، دبیرکل جمعیت موتلفه، همدردی آمریکا با ملت ایران را در حادثه زلزله بم گام مثبت و آبی بر آتش مخاصمه تلقی کرده است و گفته است روابط خصمانه بین کشورها ابدی و دائمی نیست و هرگاه علل و انگیزه ها خصومت برطرف شود، می توان به روابط عادی و خالی از تنش امیدوار بود.
در این رابطه گفتگو داشتم با آقای علی کشتگر، فعال سیاسی در پاریس، که معتقد است جمهوری اسلامی به خاطر فشار که از جامعه بین المللی احساس می کند، می کوشد با در آمدن از در دوستی با آمریکا، از فشارهای بین المللی ناشی از نقض حقوق بشر در ایران بکاهد و حکومت غیر منتخبان را تداوم بخشد.
علی کشتگر( فعال سیاسی، پاریس) : ببینید، گروه خودکامه حاکم برایران که آقای عسگراولادی هم یکی از نماینده های شاخص آن به شمار می رود، برای تجدید رابطه با آمریکا طبعا حاضراست همه شرایط ایالات متحده را بپذیرد به یک شرط و آن شرط هم آن است که ایالات متحده در برابر سرکوب حقوق بشر در ایران و ترور و شکنجه روشنفکران و آزادیخواهان، ساکت باشد. به نظر من برای سران استبداد دینی ایران حفظ نظام حاکم از هر منفعت ملی و هر مصلحت دینی و اخلاقی و انسانی بالاتراست. این جریان، امروز، به منزوی ترین و منفورترین قدرت حاکم در تاریخ ایران تبدیل شده است، و می داند که به خاطر انزوا در داخل دربرابر فشار خارجی ضعیفتراز گذشته است، پس در برابر فشار آمریکا و حضور آمریکا در منطقه احساس ضعف و ترس بر آن غالب شده است. به ویژه این که امروز ایالات متحده به قدرت غالب در منطقه و یک قدرت بی همتا در منطقه ما تبدیل شده است و از چهار طرف هم ایران را محاصره کرده است. پس حالا آقایان مشتاق تجدید رابطه با ایالات متحده ودوستی با ایالات متحده هستند، به شرط اینکه همین جور که عرض کردم ایالات متحده نسبت به حقوق بشر در ایران ساکت باشد. حالا از طنزهای روزگار این است که این ها یک ربع قرن از طریق دشمنی با آمریکا به بهانه خطر خارجی، آزادی های داخلی را سرکوب کرده اند و حالا می کوشند با یاری و کمک خارجی و یا دوستی با ایالات متحده آزادی ها را در ایران سرکوب کنند. همین جا من می خواستم این را عرض کنم که سخنگویان کاخ سفید و شخص پرزیدنت بوش، رئیس جمهوری آمریکا، بارها اعلام کرده اند که مسئولان ونهادهای غیرانتخابی جمهوری اسلامی را به رسمیت نمی شناسند و از خواسته های مردم ایران، که استقرار دموکراسی در کشور است، حمایت می کنند. این اعلام موضع حکومت آمریکا به نظر من امروز در معرض یک آزمون بزرگی قرار گرفته است و باید دید که آیا ایالات متحده به خاطر یک مجموعه ای از مصالح نظامی و امنیتی موقت یا کوتاه مدت حاضر است که دوستی ملت ایران را که قطعا به سود منافع و مصالح بلند مدت آمریکا است فدای نزدیکی با حکومتی بکند که با خواسته های ملت ایران دشمنی دارد و آینده ای هم ندارد. و اگر امروز می بینیم که ملت ایران نسبت به ایالات متحده دوستی و تمایل پیدا کرده است، یکی ازدلایلش همین مساله حمیات های ایالات متحده از روند آزادی و دموکراسی در ایران بوده است و مخالفت های ایالات متحده با رژیم دینی سرکوبگر ایران. من فکر می کنم و امیدوار هم هستم که ایالات متحده حاضر نشود به خاطر یک سری مصالح نظامی، مسئله حقوق بشر را در روابطش با ایران فراموش بکند. اگر این فراموش نشود، آن وقت به اعتقاد من آقایان عسگراولادی و هیات حاکمه ایران نمی توانند امیدوار باشند که با ماندن در قدرت و سرکوب در داخل با ایالات متحده تجدید رابطه و دوستی داشته باشند.