 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
Pouyan49@yahoo.se
ماه شهريور است ، ماه سياه ، ماه خون، ، ماه قتل عام انسان ، هر چند که هر ماه اين دوازه ماه ، در نظام جمهوري اسلامي، ماه نکبت و بدبختي ، ماه اعدام ، ماه دستگيري و شکنجه ، ماه فقر و آوارگي ، ماه بفروش رسيدن دختران ايراني ، ماه اعتياد، ماه بستن روزنامه ها ، ماه توحش حزب الله و در يک کلام ، ماه به نابودي کشيدن ذره ذره ی کشورمان، ايران است،
اما، به جرئت مي توان گفت که در ماه شهريور رژيم آدمخوار جمهوری اسلامي بزرگترين جنايت تاريخ بشريت را رقم زد. " به دار کشيدن هزاران انسان بي گناه به جُرم دگر انديشي. "
همه بدار آويخته شدند، زندان ها خالي شد. باور نکردني بود، اما در نظام قرون وسطايي رژيم جمهوری اسلامي ، اين جنايت باور کردني شد.
دادگاهي نبود، فقط آخوندي که مي پرسيد ...... نام ...... فاميل..... مسلماني؟ نماز مي خواني؟ پاسخ زنداني ، چه آري و چه نه ، فرقي نمي کرد، به جوخه دار سپرده مي شد، چرا که حتي مسلمان هم که بود، اسلامش با اسلام خميني و حکومت اسلامي اش همخواني نداشت.
وقتي جلوي کامپيوتر نشستم و خواستم مطلبي در مورد کُشتار زندانيان سياسي سال 67 بنويسم، پس از نوشتن مقدمه، ماندم که چگونه ياد اين عزيزان را گرامي دارم. چه بنويسم که ديگران ننوشته باشند . مطالبي که سايرين هر ساله بدين مناسبت مي نوشتند به سرعت از مغزم گذشت. فکر کردم طبق معمول با اين جمله شروع کنم : 25 سال از حکومت رژيم آدم خوار جمهوري اسلامي مي گذرد، 16 سال پيش رژيم جنايت کار، زندانياني را که دوره زنداني شان به سر رسيده بود قتل عام کرد......
کمي مکث کردم به جملاتي که نوشتم خيره شدم و سپس به خود گفتم که سايرين خيلي خوبتر نوشتند و مي نويسند.
به سال های قبل برگشتم به اوائل قيام مردم ، دزديده شدن انقلاب و حمله سريع و ناگهاني عُمال رژيم، يکسال که گذشت مخالفان نوشتند : يکسال از حکومت ارتجاعي خميني مي گذرد.
دو سال بعد نوشتند " دو سال از حکومت ننگين جمهوري اسلامي مي گذرد." چشم که به هم زديم، ده سال از حکومت ملايان گذشت. پانزده سال که شد، نوشتند حکومت بر برها پانزده ساله شد. در بيست سالگي حکومت جلادان، باز هم نوشتند رژيم جهل و جنايت اسلامي بيست ساله شد. و حالا همه مي نويسند 25 سال از حکومت رژيم قرون وسطايي جمهوري اسلامي مي گذرد. به اينجا که رسيدم ترس و وحشت سرا پای وجودم را فرا گرفت. ای دل غافل نکند باز جلوي اين کامپيوتر بنشينم و بنويسم، 26 سال...... 30 سال.... مي گذرد! از تصور اين کابوس به خود لرزيدم . چگونه اين رژيم 25 ساله شد؟ ما کجا بوديم و چه کرديم؟ نقش اپوزيسيون، سازمان های سياسي و احزاب کمونيستي و غير کمونيستي در تداوم اين حکومت چه بود؟ چه شد که، در حالي که همه با اين رژيم خونخوار مبارزه مي کردند از همديگر دور و دورتر شدند و همزمان که مخالفان راستين و صادق رژيم بودند حاضر نشدند که از منافع سازماني و گروهي خود به خاطر آزادي کشورمان از چنگال اين رژيم آدم خوار چشم پوشي کنند .
|
advertisement@gooya.com |
|
اي کاش، فعالين، گروه ها، سازمان ها و احزاب همزمان که جنايات رژيم را افشاء مي کنند با شهامت و صداقت به بررسي کارنامه ی 25 سال ی خود بپردازند. شايد اگر چنين کنند ديگر لازم نباشد که سال ديگر بنويسيم 26 از حکومت جمهوری اسلامي مي گذرد.
در اين اميد که اين سال، آخرين سال حکمراني اين جنايت کاران بر کشورمان باشد ياد جانباختگان شهريور سال 67 را گرامي مي دارم.
