 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
هسته‌هاي دانشجويي جبهه مشاركت ايران اسلامي در دانشگاههاي تهران به مناسبت پنجمين سالگرد واقعه‌ي 18 تير، بيانيه‌اي صادر كرد.
در اين بيانيه آمده است:« پنج سال از فاجعه‌ي هولناك و اسفبار حمله به كوي دانشگاه تهران مي‌گذرد و امروز دانشجويان آن سال‌ها خاطرات تلخ آن روزها را هم‌چنان به ياد دارند. روزهايي كه بار ديگر حرمت علم‌آموزي و دانش‌اندوزي شكسته شد. واقعه‌اي كه «جنايت» ناميده شد، اما «جاني» آن هرگز معرفي نشد. حادثه‌اي كه «تاوان پي‌گيري قتل‌هاي زنجيره‌اي» گفته شد، اما به مجازات دزد ريش‌تراش؟! ختم شد. (گويي يك گروه سازمان‌يافته در نيمه‌هاي شب به مأمن دانشجويان حمله كرده تا يك ريش‌تراش بدزدد! آيا راه بهتري براي دزدي ريش‌تراش وجود نداشت؟).
در پنجمين سالگرد وقوع اين حادثه‌ي تاسف‌بار، اعضاي هسته‌هاي دانشجويي جبهه مشاركت ايران اسلامي با يادآوري سير تحولات منجر به واقعه‌ي 18 تير بر مواردي تاكيد مي‌كنند.»
صادركنندگان بيانيه افزوده‌اند:« سال‌هاي 76 و 77 ايام شكوفايي تدريجي آرزوهاي ميليون‌ها جوان ايراني بود كه با راي خود «سيدمحمد خاتمي» را براي پي‌گيري مطالبات خويش برگزيدند. اما پايان سال 77 با دردناكي قتلهايي همراه شد كه نشان از عزم جدي مخالفان اصلاحات براي به گل نشاندن و يا به طوفان كشاندن كشتي آمال ايرانيان بود به آرامي در درياي اميد و انتظار مردم به پيش مي‌رفت. سال 78 فرا مي‌رسيد و انتخابات مجلس ششم چشم‌انداز روشني براي حضور « حاميان خاتمي» در پيش روي جوانان و دانشجويان مشتاق ايراني مي‌گشود. تنها «سلام» مي‌توانست ريشه قتلها را افشا كند و افشا كرد. اما همفكران سعيد امامي هنوز بودند و اين بار پس از روشنفكران نوبت مطبوعات بود، سلام اين توطئه را هم افشاء كرد، اما ديگر دوام نياورد و به محاقي پنج ساله رفت. پنج سالي كه رهروان «سلام» تمام تلاش خود را براي ادامه راه او به كار بستند اما جز توقيف و در نهايت خودسانسوري عاقبتي به بار نياورد.
|
advertisement@gooya.com |
|
«سلام» خداحافظي كرد ولي دانشجويان حق داشتند فردا صبح را با «سلام» آغاز كنند. پس شايد يك اعتراض آرام حداقل كاري بود كه مي‌توانستند بكنند. اعتراض انجام شد و به آرامي هم پايان يافت، ولي نيمه‌هاي شب فرصت خوبي براي بحران‌سازان بود تا از «دانشجويان» هم انتقام «دوم خرداد» را بگيرند، پس حمله كردند و كوفتند و سوختند و بردند. بشكه باروت يك جرقه مي‌خواست كه زده شد و يك بحران ملي ديگر آغاز شد.
بهترين كار براي كنترل بحران تنبيه و توبيخ عاملان بحران بود، اما باز هم دانشجويان بودند كه تاوان بي‌لياقتي‌ها را پرداختند.
دانشجويان مظلومانه دستگير و يكي پس از ديگري محكوم شدند، اما « جنايتكاران» هرگز مشخص نشدند.
حتي امروز پس از گذشت پنج سال از آن حادثه شوم، به جاي برخورد منطقي و يا حداقل عذر‌خواهي از دانشجويان شاهد امنيتي كردن فضا و عدم صدور مجوز براي برگزاري گراميداشت اين روز تنها ميدان براي بقاياي فرامرزي جنايتكاران فاجعه 16 آذر باز مي‌شود تا مدعي اين روز باشند.»
نام هسته‌هاي دانشجويي جبهه مشاركت ايران اسلامي در دانشگاههاي آزاد تهران - شمال، آزاد تهران- جنوب، آزاد تهران - مركز، آزاد رودهن، آزاد شهرري، آزاد شهريار، آزاد علوم و تحقيقات، آزاد ورامين و پيشوا، اميركبير، پيام نور، تربيت معلم تهران، خواجه نصير، شهيد رجائي، شهيد بهشتي، علامه طباطبائي، علم و صنعت ايران، علوم پزشكي ايران، علوم پزشكي تهران و علوم پزشكي شهيد بهشتي در پاي اين بيانيه به چشم مي‌خورد.
