سخنی با دوستداران دموکراسی و جمهوريت، مهران رفيعي

پس از گذشت سال ها جمعی از کوشاگران سياسی و آزادي خواهان خوشنام و صاحب نظران با تجربه و به خصوص جامعه شناسان سرشناس ايرانی گردهم آمده اند و "اتحاد جمهوريخواهان" را بنياد نهاده اند، ضرورت دارد که آن را جدی بگيريم

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

مقدمه
گمان دارم بيشتر ما داستانی را از زمان های مدرسه هنوز بياد داريم که بما روش شکستن يک دسته چوب را می آموخت, اما تجربه سالهای سياه گذشته بخوبی نشان داد که ما اين درس را هم مثل بسياری ديگر در زندگی اجتماعی خود بکار نبرده ايم, و اين غفلت به دشمنان آزادی فرصت داد تا تک تک مان را بشکنند و آن پليدی هايی را مرتکب شوند که ميدانيد و نيازی به تکرار ندارند.
اين را نيز به تجربه آموخته ايم که بدون داشتن تشکيلاتی منسجم و کارآمد نمی توان به تبيين آرمان ها و اهداف ملی پرداخت و به تحقق آنها اميدی بست , بويژه زمانی که پيچيدگی های خاص مملکت مان را نيز از ياد نبريم. انبوهی از مسايل و مشکلات مختلف وجود دارد که حکومت های استبدادی گذشته از طرح و برخورد با آنها اجتناب کرده اند که حاصل عملکرد آنها بصورت بی تفاوتی, دلسردی و ياس عمومی کنونی مشاهده می شود, هر چند که زمامداران خبره سر از نشاط و طراوات جامعه ياوه ها می گويند.
اما درسی ديگری را نيز آموخته بوديم که اجازه دهيد آنرا با زبانی که در ميان ما ايرانيان هنوز متداول ترين و گاهی دلنشين ترين است, يعنی زبان شعر و ضرب المثل, بيان کنم," ماهی را هر وقت از آب بگيرند تازه است".
اينکه زمان بيشتری را برای بيان و حسرت خوردن از فرصت های از دست رفته تلف کنيم کمکی به حال و آينده مان نخواهد کرد. شکی نيست که بايد گذشته و اشتباهات آن را با دقت و حوصله و انصاف تحليل کرد تا درسی برای راه آينده مان باشد, که طبعا در اين مسير خطا ها و خطاکاران نيز بدرستی شناخته خواهند شد, اما مهم اين است که نگذاريم فرصت های بدست آمده به آسانی از کف برود.

معرفی يک فرصت گرانبها
حال که پس از گذشت سالها جمعی از کوشاگران سياسی و آزاديخواهان خوشنام و صاحب نظران با تجربه و بخصوص جامعه شناسان سرشناس ايرانی گرد هم آمده اند و" اتحاد جمهوريخواهان" را بنياد نهاده اند, ضرورت دارد که آن را جدی بگيريم, و اگر آنرا مفيد يافتيم به حمايتش بپردازيم.
اگر اين جنبش نوپا بخواهد در شرايط حساس و متحول کنونی به حيات خود ادامه دهد و رشد کند, نه تنها به حضور فعال و گسترده در تحولات کنونی کشور و منطقه نيازمند است بلکه ضرورت دارد در هر موردی موضع گيری کرده و راهکار های خود را با مردم در ميان بگذارد. بزبان ديگر اگر شاهد اين گونه فعاليت های اساسی از سوی اتحاد جمهوريخواهان نباشيم, اين حرکت به صورت موجودی تزيينی در آمده و بزودی به بوته فراموشی سپرده خواهد شد, و نتيجتا بايد در انتظار حرکتی ديگر نشست که ممکن است سالها پيش نيايد.
لازمه تحقق خواسته های گفته شده, فراهم آوردن زمينه های لازم برای فعاليت های گسترده و عملی اين جنبش نوبنياد است, يعنی ايجاد سازمانی که فعاليت های داخلی و خارجی را برنامه ريزی و هماهنگ کند.

چه می توان کرد؟
درست است که بسياری از قدمهايی که تاکنون برداشته شده جنبه وظيفه شناسی و از خود گذشتگی فردی داشته که جای سپاس فراوان هم دارد, ولی واقعيت اين است که چنين انتظاری برای ادامه حرکت نه انسانی است و نه خرد مندانه, چرا که از يک سو هيچ انسان آزاده ای دوست ندارد که انجام وظايف اجتماعی را بر دوش معدودی بيندازد, و از سوی ديگر بی خردی است که با محدود کردن امکانات, دامنه فعاليت ها و شانس موفقيت مان را کاهش دهيم. فراموش نکنيم که اين کوشاگران جمهوريخواه در نقاط مختلف دنيا و دور از هم زندگی کرده و مثل بقيه مان ناگزيرند که مقدار زيادی از وقت و انرژی شان را صرف امرار معاش کنند, و هزينه های لازم برای گسترش جنبش آزاديخواهی کشور را بر خانواده های خود تحميل نمايند , در حاليکه زمامداران مستبد برای ادامه حيات خود از ميليارد ها دلار نفتی بدلخواه بهره می گيرند.
در شرايطی که استفاده از امکانات بين المللی نه موجود است و نه به صلاح, کمک آزاديخواهان ايران می تواند بهترين پشتوانه اين حرکت نوين باشد. حال که جمعی از معتمدان به ياری برگزارکنندگان همايش رفته اند تا بر صحت انتخابات آن نظارت کنند, می توان اميدوار بود که اين گونه خوبان از کمک های بعدی خود در نظارت بر صندوق کمک های مردمی و نحوه استفاده بهينه از آن دريغ نخواهند کرد.
بياييد تا با کمک مالی خود اين حرکت سازنده و اميد بخش را ياری کنيم.

مهران رفيعی
Mehran_rafiei@hotmail.com
بيست و هشتم دی ماه هشتاد و دو