انتخابات مجلس هفتم و دو ديدگاه، حمید ضیایی پرور، خراسان

در شماره پنج شنبه مورخ 16 بهمن روزنامه خراسا ن نقدی بر یادداشت من در روز سه شنبه مورخ 7 بهمن منتشر شده که متن هر دو مطلب و نقد جدید مرا بر این پاسخ منتشر می کنم:

چالشهای انتخابات هفتم

انتخابات مجلس همواره محل زورآزمايي جناحهاي سياسي و ارگانهاي حكومتي بوده است، اين نه تنها في نفسه بد نيست بلكه نشانه وجود دموكراسي در يك كشور است، چه اگر غير از اين بود، همانند نظامهاي كمونيستي كه در آن فقط يك حزب حرف اول و آخر را مي زد، اصولا نه دعوايي وجود داشت نه رقابتي، نه كشمكشي و نه فضاي داغ سياسي و انتخاباتي.

اما چالشهاي سياسي وقتي ستوده است كه توام با رعايت قانون و انصاف و رعايت قواعد بازي سياسي باشد. در ميدان شطرنج نمي توان از قواعد بوكس استفاده كرد و تن دادن به قانون شرط اول دموكراسي است.

مجلس بدون شك، نهاد قدرت است و ساده ترين تعريف از حزب سياسي، از زمان افلاطون تاكنون، «تشكل در پي كسب قدرت» بوده است. پس اينكه احزاب تلاش كنند به قدرت دست يابند نه تنها مذموم نيست بلكه اصولا فلسفه وجودي آنها همين است، مگر آنكه به تعبير برخي از آقايان قايل باشيم كه در نظام جمهوري اسلامي، به حزب احتياج نداريم.

انتخابات مجلس هفتم نه از امروز و ديروز كه از حداقل 2 سال پيش به اين سو كليد خورده است، تلاش براي اصلاح قانون انتخابات، تلاش براي اصلاح قانون مطبوعات، چالش بر سر بودجه شوراي نگهبان در سال 1382 (كه منجر به ارجاع مسئله به مجمع تشخيص مصلحت نظام شد)چالش بر سر تعيين معتمدين و هيئت هاي اجرايي و سرانجام چالش بر سر تصويب صلاحيت نامزدها، از جمله چالش هاي آشكار اين عرصه از انتخابات هستند.

البته چالش پنهان ديگري هم وجود دارد كه نه در تريبون علني جناحها كه در لايه هاي عميق اجتماعي مطرح مي شود. چالش مشاركت در انتخابات.

آن چيزي كه هيچ يك از دو جناح و حتي مسئولان مملكتي به آن توجه نكرده و يا كمتر به آن پرداخته اند، روحيه ياس و نااميدي حاكم بر عامه مردم است كه اين سئوال جدي را براي آنها بوجود آورده است كه اصولا چرا بايد به پاي صندوقهاي راي برويم؟ مگر راي هايي كه قبلا داده ايم چه تاثيري در سرنوشتمان داشته است كه بازهم بخواهيم در شناسنامه مان مهر انتخابات بخورد؟

اين را عقلاي جناحها و عقلاي قوم مي دانند و نقطه عطف اين ماجرا حادثه اسفند 81 در مورد شوراها بود.

اما به نظر مي رسد جناح اصلاح طلب با اقدام ابتكاري خود در به راه انداختن جريان تحصن نمايندگان در مجلس، توانسته است يكبار ديگر فضاي دوقطبي سياسي را در جامعه زنده كند، شبيه همان فضايي كه در انتخابات خرداد 76 منجر به راي شگفتي ساز مردم به اصلاح طلبان شد و اين موهبت را بيش از هركس، به جناح منتقد دولت مديونند كه باعملكرد سياسي و رسانه اي خود باعث شد تا مردم تا حدي تكان بخورند.ولي اين تكان خوردنها، همچنان در سطوح اندكي از لايه هاي اجتماع مشاهده مي شود و تا قضاوت نهايي بر سر تصميم سرنوشت ساز «اراده عمومي» هفته هاي ديگري هم بايد صبر كرد.

منتقدان دولت از هم اكنون خواب كرسي هاي سرخي را مي بينند كه بدون چك وچانه زدن و تنها به خاطر خاموشي اكثريت راي دهندگان، نصيب آنان خواهد شد و اصلاح طلبان در حسرت روزهاي ازدست رفته، همچون غريقي كه به هنگام فرورفتن در آب به هر خس و خاشاكي دست مي يازد، به اين طرف و آن طرف مي زنند و گويا خيال مي كنند كه حافظه تاريخي مردم فراموش كرده است كه در هنگامه هاي شديدتري همچون فشار بر جنبش اصلاحات، نمايندگان تنها به صدور اطلاعيه خشك و خالي بسنده كردند. مردم حق دارند بپرسند كه چرا حالا؟ و چرا درست موقعي كه تيغ بر گلوي خود شما گذاشته شد صدايتان درآمد.

اما اصلاحات همچنانكه برخي گفته اند، نمرده است اميد به خير اصلاح طلبان از دست رفته است. اصلاحات يك جنبش اجتماعي عميق است كه در ميان قشرهاي مختلف اجتماعي حيات دارد. آنها اصلاحات را مي خواهند چون تغيير عملكردها، تغيير مديريتها، تغيير وضعيت اجتماعي و اقتصادي را مي طلبند يك نفر دو نفر، يا 10 نفر ممكن است در يك تصميم اشتباه بكنند، اما مطمئنا اراده عمومي يك ملت در عرصه اي همچون انتخابات، اشتباه نمي كند و هر تصميمي كه آنها بگيرند، برآيند نظرات قاطع مردم خواهد بود.

سردبیر محترم روزنامه خراسان

در پاسخ به مطلب روز سه شنبه در ستون با مسوولیت سردبیر به قلم حمید ضیایی پرور نکاتی رابه عرض برسانم:

نقاط قوت انتخابات هفتم

انتخابات مجلس همواره محل زورآزمایی جناح های سیاسی و ارگانهای دولتی نبوده است ونیست و زور آزمایی جناحها و تخریب ارزشهای انقلاب و آرمانهای امام راحل نه تنها دلیلی بر وجود دمکراسی در کشور نیست بلکه دلیل بر کم جنبه بودن افرادی است که به قدرت رسیده اند و همه چیز را فراموش کرده اند, فراموش کرده اند که اگر انقلاب نبود آنها هم پشیزی نبودند چه رسد که به قدرت برسند.

اصلاحات هم برای کسانی بوده است که بار خود را با امثال شهرام جزایری ها ببندند و در بانک های خارجی برای خود حساب باز کنند و با ارتباط با منافقین و سلطنت طلبها به اجرای تفکرات شیطانی خود نزدیک شوند.

آیا با اصلاحات این آقایان به جز این راه رسیده ایم که که نماینده مجلس به خود اجازه دهد...که با ارتباط با خوارج و خارجیان راه دخالت آنها را هموار کند؟

خدا را گواه می گیرم اگر موارد رد صلاحیت آقایان اعلام شود مردم , همین مردمی که آقایان فکر می کنند پشتیبان آنها هستند با دستانشان آنها را خفه می کنند . آنها را تکه تکه می کنند .

مطمین باشید رای هایی که در گذشته مردم داده اند در سرنوشتشان تاثیر داشته است رای 2/98 درصدی به جمهوری اسلامی نه تنها سرنوشت ملت بلکه سرنوشت کشور را عوض کرده است و این موضوع را هر کوری می بیند چه رسد به بینای کور!

آقای خبرنگار مردم اگر خسته شده اند که شما ادعا دارید , از شماها و اصلاح طلبانی خسته شده اند که آنها را بغل کردید و از پشت به آنها خنجر زدید, از اصلاح طلبانی خسته شده اند که کیسه های خود را پر کردند و غر زدند , از شماهایی خسته شده اند که فقط حرافی می کنید و خواستید که طی 4 سال شکمشان را با حرف پر کنید . جوانان از اصلاح طلبانی خسته شده اند که از آنها به عنوان ابزار استفاده کردند و آنها را پای صندوقهای رای کشاندند و بعد فراموششان کردند و فقط برایشان فساد و تباهی آوردند . مردم از سیاسی کاری در روزه های سیاسی , تحصن های سیاسی , بازی های سیاسی خسته اند و این را باحضور ! پر شور خود در انتخابات اول اسفند ماه در پای صندوقهای رای ثابت می کنند

محمد رضا مصطفوی

شایان ذکر است در این نوشته مواردی که مربوط به نقد مطلب گذشته نبود حذف گردید

پاسخ به نقد

خشنودم که روزنامه خراسان محل تضارب آرا شده است اما بهتر است این تضارب آرا واقعا با ادبیات سالم صورت گیرد نه با نقدهایی که مشحون از عباراتی همچون :" کم جنبه بودن , پشیز , تفکرات شیطانی , ارتباط با خوارج , آنها را خفه می کنند , تکه تکه , هر کوری , بینای کور! , خنجر , کیسه های خود را پر کردند , غر زدند , فقط حرافی می کنید , شکمشان را با حرف پر کنید " است. هر چند که همانطور که از صدر نامه پیداست این مطلب بیشتر" پاسخ" است تا نقد, از همان پاسخهایی که طبق قانون مطبوعات باید آن را منتشر کرد

1- من در آن مقاله نوشته بودم :" انتخابات مجلس همواره محل زورآزمايي جناحهاي سياسي و ارگانهاي حكومتي بوده است " نه" ارگانهای دولتی" , چرا که می دانید میان ارگانهای دولتی وارگانهای حکومتی تفاوت بسیاری است. من برای اثبات حرفم چالشهای شدید گروهها در انتخابات اولین دوره مجلس اول , دوره سوم ( که منجر به دخالت امام و تایید انتخابات شد), انتخابات مجلس چهارم که منجر به کناره گیری مجمع روحانیون مبارز از انتخابات شد, مج! لس پنجم که منجر به چالش میان آقای هاشمی رفسنجانی با جناح راست و تاسیس کارگزاران سازندگی شد, انتخابات مجلس ششم که منجر به ابطال انتخابات تهران و دخالت رهبری در مساله و تایید آن شد ,و سرانجام بحران ساسی حاکم بر کشور در انتخابات مجلس هفتم را بیان می کنم شما که معتقدید: " انتخابات مجلس همواره محل زورآزمایی جناح های سیاسی و ارگانهای دولتی نبوده است" حداقل یک انتخابات مجلس را برای نمونه ذکر کنید که توام با زور آزمایی سیاسی نبوده باشد؟

2-نوشته اید:" اصلاحات هم برای کسانی بوده است که بار خود را با امثال شهرام جزایری ها ببندند و در بانک های خارجی برای خود حساب باز کنند " من هم با شما موافقم به شرط این که توضیح بدهید چرا شهرام جزایری پس از آن همه محاکمه و تبلیغ در مورد مبازره با مفاسد اقتصادی توسط قوه قضاییه تبرئه شد؟آیا شهرام جزایری جزو جناح اصلاح طلب بود ؟ و چرا نگذاشتند سخنان او در مورد کمکهایی که به برخی از شخصیتها و ارگانهای دیگر کرده بود علنی بیان کند؟

شهرام جزایری تنها نیست در همین مشهد خودمان آیا هیچ آقا زاده ای را نمی شناسید که پس از کلی پرونده سازی و تبلیغ توسط همین دستگاه قضایی تبریه شده باشد ؟ چه کسانی پول در حسابهای خارجی دارند ؟ و حتی ملت و هیچ روزنامه ای جرات ندارد به آن اقا بگوید بالای چشمت ابروست؟ کسانی هم که باشعار اصلاح طلبی از مردم رای گرفتند و به چپاول اموال و ذخیره ثروت برای خود پرداختند از این سوال مردم مستثنی نیستند مردم از همه اینها بیزارند در این بخشها من با شما کاملا هم عقیده ام

3- نوشته اید " خدا را گواه می گیرم اگر موارد رد صلاحیت آقایان اعلام شود مردم , همین مردمی که آقایان فکر می کنند پشتیبان آنها هستند با دستانشان آنها را خفه می کنند . آنها را تکه تکه می کنند " مسلمان ! چگونه راجع به چیزی که هنوز اتفاق نیفتاده خدا را گواه می گیری ؟ از این گذشته مگر شما موارد رد صلاحیت آقایان را می دانید؟ پس چرا شما اینها را خفه و تکه تکه نکردید؟ از اینها گذشته مگر من در جایی از این یادداشت از این دفاع کرده بودم که نباید موارد ردصلاحیتها اعلام شود ؟ اتفاقا حالاکه بحثش پیش آمد می گویم که چه خوب بود از همان اول که نما! 40;ندگان متحصن و بسیاری از ر دصلاحیت شده ها اعلام کردند موارد رد صلاحیت آنها برای عموم مردم اعلام شود تا مردم خود قضاوت کنند اما می بینیم که فقط تهدید می شود که اگر اعلام کنیم چنین می شود و چنان! عین حرف شما را یکی از سخنرانان مدرسه فیضیه قم همین 3 روز پیش زده بود به نظر شما این اتفاقی است؟

4- منظور من از تاثیر نداشتن رای مردم در سرنوشتشان , چند انتخابات اخیر است نه همه پرسی و رفراندوم اول انقلاب,( تازه اگر هنوز معتقدیدکه همان رقم از یک رفراندوم مشابه حاصل می شود بسم الله یک رفراندوم بر گزار کنید. چرا طرح اصلاح طلبان برای برگزاری رفراندوم را توطئه دشمن تلقی کردید؟) : صریح تر بگویم مردم دیدند با انتخابات هم نمی توانند خواست خودرا برای اصلاحات از درون نظام بیان کنند پس ترجیح دادند دیگر رای ندهند بر خلاف نظر شما من معتقدم اراده ای که در 7 اسفند 81 خود را نشان داد هنوز تغییر نکرده است ولی شما می توانید امیدوار باشیدکه" . مردم این را باحضور پر شور خود در انتخابات اول اسفند ماه در پای صندوقهای را! 40; ثابت می کنند " خیلی خوشحال می شوم که بعد از اول اسفند 82 نیز مقاله ای از شما مشاهده کنم

5- مرا با عبارات کور و بینای کور نوازش کرده و فرمود ه اید" مردم از امثال من خسته شده اند چرا که آنها را بغل کرده و از پشت به آنها خنجر زده و فقط حرافی کرده ایم " البته نمی دانم از یک روزنامه نگار جز به قول شما "حرافی" چه کار دیگری ساخته است لابد انتظار داشتید ما شکم مردم را سیر کنیم؟ البته نمی خواهم نقش خود را در کسب بودجه 20 میلیارد تومانی مرزهای شرقی و جلوگیری از حیف و میل 15 میلیارد تومانی مخابرات خراسان بیان کنم چون ممکن است اجرش از بین برود فقط در همین حد ذکر کردم

6- در هیج جای نوشته شما نشانه ای از این که مردم از جناح راست هم نا امید هستند و این جناح را هم در معضلات کشور سهیم می دانند نیافتم. الحمد لله !

اما آیا برای حادثه 2 خرداد 1376 تحلیلی دارید؟ آیا تحلیلی برای حادثه 7 اسفند 81 که منتقدان دولت با کمتر از 10 درصد آرا به شورا ها دست یافتند دارید؟ اگر به زعم شما مردم فقط از اصلاح طلبانی خسته شده اند که همواره شعار داده اندو فساد و تباهی آورده اند چرا مردم فوج فوج به دامن جناح راست پناه نیاوردند و ترجیح دادند سکوت کنند؟