آقایان! تاثر در "احمد آباد" محمد خاتمی دردی را دوا نخواهد کرد! سین . ابراهیمی

ebrahimisin@yahoo.fr

در تاریخ اگرچه انتقادات سنگینی از خاتمی و اصلاح طلب های هم موضع او خواهد شد ولی این جمله « من از مردم خجالت می کشم. » در صفحه افتخارات ، وصداقت او با مردم ثبت خواهد شد .

شال و کلاه کرده ام ، تا به سفر نوروزی بروم ، قبل از بیرون رفتن از خانه ، گفتم ، یک سری بزنم تا ببینم در دنیا چه خبر است ؟ شاید از یک ساعت پیش تا حالا زمین به آسمان رسیده باشد ! ساکنان جهان مجازی " ویرتوا ل " متوجه منظورم خواهند شد.
اما تا مقاله ای را باعجله خواندم که در آن بر خاتمی ، این " سیاست باز دیندار خدا " شوریده است ، که چرا " خجالت را عیدانه می داند" . گفتم اگر دوکلمه ننویسم ، نمی شود. ممکن است در ولایت دق مرگ شوم!

نخست : ، در این روز های اسفند به مناسبت سالگرد در گذشت دکتر مصدق و سالروز ملی شدن نفت یاد این شخصیت ملی گرامی داشته شده است. و به جز نشریات طالبان حکومت ، همه نشریات باقیمانده از تیغ سانسور و نشریات خارج از کشور به نحو شایسته ای از او یاد کرده اند. اکنون پس از پنجاه سال همه ما درمورد او به اتفاق نظری رسیده ایم که پدران ما از آن بی بهره بودند. ما بر سر گور کسی در احمد آباد زاری می کنیم ، که آمریکا و ایادی شاه به وسیله بخش کوچکی ازارتش وکمک چند مزدور ، فاحشه و لمپن و -- در میان بی تفاوتی و انفعال پدران ما -- وی را از دولت رانده و به زندان فرستاده بود.

دوم : پس از چرخش جامعه و حکومت در دو جهت مختلف و متضاد و فاصله گیری بیش ترحکومت از مردم ، جنبش اصلاح طلبی ضمن تنیدن ریشه هایش در میان مردم ، نیاز مبرم به بررسی نقادانه سیاست شرکت خود در حاکمیت را دارد ، دست آورد ها و شکست های آن باید به دقت تجزیه و تحلیل؛ و در ترازوی واقعیت و حقیقت ، خواستن ها و توانستن ها سنجیده شود . اما از همین آغاز بررسی هم باید در تشخیص شاکی ، متهم و مجرم در همه تصمیگیری ها خطا نکنیم . نمی توان آقای خاتمی ، و د یگر اصلاح طلبان را به جرم " خوش باوری " محاکمه کرد. بد تر از آن ، اگر مانند نویسنده دیگری که مانند پستچی تاریخ، آدرس دقیق بمب اتم حکومت ، و بمب گذاران نجف و کربلا را می داند ، در مورد انتخابات مجلس هفتم انگشت سبابه خیانت را به سوی رییس جمهور نشانه بگیریم، نشانی عوضی داده ایم.
نمی دانم آیا از برخی از این اهل " قبیله قلم " که فاتحه اصلاحات را خوانده اند ، می توان درخواست کرد که در قضاوت خود در باره اصلاح طلبانی که تجربه شرکت در حکومت را دارند کمی تامل کنند.
اکنون نه تنها پایان راه این اصلاح طلبان نیست ، بلکه اندیشه های اصلاح طلبی در دور افتاده ترین روستا ها منتشر شده و به عمیق ترین لایه های پنهان جامعه هم رسوخ کرده و به تنها تفکری تبدیل شده است که قادر است وحدت و یکپارچگی کشور را حفظ کند. در ایران امروز دیگر برگشت به سیاست دهه شست امکان پذیر نیست. آنان که سودای آن را دارند، عرض خود می برند و زحمت ملت می افزایند.
در تاریخ اگرچه انتقادات سنگینی از خاتمی و اصلاح طلب های هم موضع او خواهد شد ولی این جمله « من از مردم خجالت می کشم. » در صفحه افتخارات و صداقت او با مردم ثبت خواهد شد .
انتقاد سازنده آری ! ترور شخصیت دگراندیش ، حتا مخالف نه !
فردا گریه و زاری در " احمد آباد " خاتمی دردی را از ما دوا نخواهد کرد. امروز را و نقشی که درآن داریم باید در یابیم.