 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
1- آقای راشدان، در حالی که در بسیاری از دانشگاههای آمریکای شمالی، اروپایی و خاور دور، دخترها و پسرهای جوان با تی شرتهای "بوش، اینترنشنال تروریست" سر کلاس های درس حاضر می شوند و از هم اکنون در حال تدارک تظاهرات و راهپیمایی های قبل از انتخابات ریاست جمهوری نوامبر آینده هستند، آیا اینکه که در شهر ۱۲ ميليوني تهران، تنها ۶۵ نفر به تجمع ضد جنگ پارک لاله مي روند جای خوشحالی دارد یا اینکه نشان اسف انگیزی از نوعی دور شدن، یا بهتر بگویم ایزوله شدن از جنبشهای اجتماعی "جهانی" دارد؟
به عبارتی، آیا جدا کردن جوان ایرانی از صفوف میلیون ها جوان و دانشجو و روشن فکر ضد جنگ (ضد بوش) و پیوستن آنها به گروهی تکزاسی بدنام و عده ای اسرائیلی تندروی مطرود به نفع جنبش آزادیخواهی ایران است یا به ضرر آن؟ نقش یک روشن فکر یا روزنامه نگار در این میان چیست؟
2- آیا سوق دادن مردم کشورمان به سمت و سوی محفل محافظه کار میلیتاریستی که مطابق آمار معتبر* 75% از مردم اروپا، استرالیا، کانادا، کرهء جنوبی، روسیه و برزیل با آنان و سیاستهایشان مخالفند، جذب حمایت افکار عمومی جهان است یا دفع آن؟
3- در سال 2003، متعاقب با تلاش جورج بوش برای آغاز جنگ، شرکتهای نایک، مایکروسافت و مک دونالد به عنوان نمادهایی از فرهنگ آمریکایی به ترتب 14%، 18% و 21% به دلیل بایکوت در سطح جهانی تنازل فروش داشته اند. آیا این به نحوی، در مقیاسی کوچک، "مطلق بودن" قدرت آمریکا را نفی نمی کند؟ آیا در چنین جوٌی، ترویج روحیهء تسلیم و تقدیرگرایی در برابر آمریکا، جوانان ایرانی را از همصدایی با همتاهای جهانیشان محروم نمی سازد؟
4- آیا ترویج این باور که خود به خود، در روند جهانی شدن، روزی ایران هم دموکراتیک خواهد شد، نوعی دعوت به انفعال و گریز از مسئولیت نیست؟
آیا اعتقادی چنین قوی به معجزات "جهانی شدن" نوعی هیستوریسیزم (تاریخی گری) نیست؟ به عبارتی آیا در رد حکومتهای ایدئولوژیک، خود اید ئولوگ نشده اید؟
5- و اما چند نکته در مورد حقوق بشر در آمریکا:
با 5% جمعیت جهان، آمریکا محبس بیش 25% زندانیان دنیاست. یعنی تعداد زندانیان آمریکا 290 میلیونی برابر زندانیان چین 1 میلیارد و 290 میلیونی است!
|
advertisement@gooya.com |
|
مطابق گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر، سالانه بیش از 70% زندانیان آمریکا مورد تهاجم فیزیکی قرار می گیرند. تجاوز جنسی در میان زندانیان چنان رایج است که "نهادینه" شده و به عنوان ابزار زور توسط زندانبانها استفاده می شود. مطابق آمار منتشر شده در Prison Journal آوریل 2001، بیش از 72% زندانیان مرد مورد آزار جنسی قرار گرفته اند در حالی که مقام های قضایی و دولتی از این واقعیت به خوبی مطلع اند.
مطابق گزارش 4 آوریل 2004 عفو بین الملل، آمریکا هم ردیف با چین و ایران و ویتنام، مسئول 84% اعدام های جهان می باشند. در سال 2004 در آمریکا، 108 زندانی اعدام شده اند که دو تن از آنها بیمارروانی بوده اند.
از نظر آزادی سیاسی نیز، از 1856 که حزب جمهوریخواه تاسیس شد تا کنون هیچ حزب جدی و قابل بحثی توان رشد در مقابل دو حزب حاکم، که به تعبیری تفاوتشان تفاوت پپسی و کوکا کولاست، نداشته است. اینکه دموکراسی در فضایی که حق انتخاب چندانی نیست چه معنی دارد، خود جای بحث دیگری است.
اما سوال من این است که آیا در ایران، پس از صد سال مبارزه برای رسیدن به دموکراسی ، الگویی بهتر از کشور نامبرده نیافته ایم؟ آیا فکر نمی کنید که اروپا تا امروز در تعدیل وضع حقوق بشر در ایران به مراتب نقش موثر تری از آمریکا داشته است؟
* BBC Poll: http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/2994924.stm
