بيدادگاه نمايشی زهرا کاظمی و وظيفه ما! بهدادسجادی

بيدادگاه نمايشی ، مضحك و سراپا مسخره ی پرونده ی قتل زهرا ( زيبا ) كاظمی خبرنگار و گزارشگر ايرانی / کانادائی که در حين تهيه گزارش و عکسبرداری از تجمع خانواده های زندانيان سياسی آنهم در روزهای پر تکاپو و پر جنب و جوش سالگرد هيجدهم تيرماه و کشتار دانشجويان بيدفاع, در مقابل سلاخ خانه و شکنجه گاه اوين دستگيرو به طرز فجيعی به قتل رسيد, با تبرئه نمودن تنها متهم اين پرونده علاوه بر رسوائی بخش عظيم اپوزيسيون داخل و خارج که با مشاهده و لمس بيست و پنج سال جنايت و تبهکاری جمهوری جهل و جنايت و تداوم آن در دوران هشت ساله ی حاکميت عوامفريبان و تبهکاران دوم خردادی و شخص سيد محمد خاتمی, اميدهای واهی خود را از دست نداده و به ياوه گوئی ها و شعار های بی محتوا و بدون پشتوانه ی خود ادامه می دهد, بار ديگر چهره ی کريه و زشت محافل و دولتهای غربی مدافع حقوق بشر را بخوبی بی نقاب نمود!

روند بيدادگاه و حکم نهائی رئيس محکمه برای چندين هزارمين بار نشان داد که نه تنها چشم داشتن به اجرای عدالت و پاسداری از حقوق فردی و اجتماعی شهروندان از سوی سردمداران تبهکار و جنايت پيشه ی جمهوری اسلامی خواب و خيالی و واهی و احمقانه بيش نيست, ادعاهای دمکراسی طلبانه و بشر دوستانه ی غارتگران بين المللی و دولتهای پاسدار سرمايه نيز پايه و اساسی ندارد!

برای هزارمين بار در طول تاريخ جوامع طبقاتی و دوران ننگين و سراپا جنايت و ويرانگری سرمايه داری, به اثبات رسيد که شعارهای طرفداری از دمکراسی و حقوق بشری سردمداران کشورهای پيشرفته ی صنعتی و پادوهای معبد خدای سرمايه, فريبی بيش نبوده و نيست! سرمايه به سود بيش از پيش می انديشد و کوچکترين ارزشی برای معيارهای اخلاقی و بشر دوستانه ای چون حقوق بشر و احقاق حقوق ديگران قائل نبوده و نيست. وقايعی که در افغانستان تحت حاکميت طالبان و عراق تحت حاکميت صدام حسين تکريتی و حزب بعث يعنی دو متحد و هم پيمان ايالات متحده امريکا در منطقه اتفاق افتاد گوياترين و واضح ترين شاهد اين مدعاست که سرمايه داری در راه حفظ سود و منافع خود نه تنها حقوق بشر و منافع خلقهای جهان بلکه سگ های زنجيری و پادوهای خود و خدای سرمايه را نيز به سلاخ خانه می فرستد!

قوه ی به اصطلاح قضائيه ی جمهوری جهل و جنايت اسلامی که تحت حاکميت ملائی اجنبی و عراقی که ملت محروم و ستمکشيده ی عراق را در بدترين شرايط حيات به امان خدا رها نموده و به منصب قضاوت ديوان بی عدالتی برادران اهريمن خوی ظاهرا ايرانی خود چسبيده, اداره می شود با بر پائی خيمه شب بازی مسخره و کودکانه ای بنام دادگاه تلاش نمود تا خون زنی بيگناه و بشر دوست را که به وضعی فجيع و ناجوانمردانه در زندان اوين و بدست شکنجه گران و جلادان شب پرست آن دخمه هولناک بقتل رسيده بود سر و ته قضيه را به هم بياورد و با تبرئه ی تنها متهم پرونده بزرگترين توهين و شماتت را نسبت به خلقهای در بند ايران و بشريت آگاه در سراسر جهان روا دارد.

به اصطلاح قوه قضائيه ی ايران که در سالهای حاکميت روحانيون مرتجع و واپسگرای بيدادگر و ضد بشری شيعه, بارها و بارها خاطره ی ديوان بلخ و بيدادگاههای ضد بشری تاريخ بشريت را زنده نموده است, بدون توجه به رسوائی جنايتکاران بعثی و طالبانی و با يکسان شمردن شعارهای ممتد اپوزيسيون فرصت طلب و جويای قدرت داخل و خارج با عدالت جوئی و ترقی های توده های مردم و چشم بستن بر جنب و جوشهای موش نقب زن تاريخ, با اجرای نمايش و خيمه شب بازی مسخره و احمقانه ی خود تلاش دارد تا با خيال خام و چندش آوری که با وقاحت و بيشرمی آخوندی, در ذره ذره ی سلولهای روحانيون و ملاهای آخرت فروش و عوامفريب نهادينه شده است, گريبان عاملان اصلی جنايت های بيست و پنج ساله ی رژيم و قتل زهرا کاظمی را از چنگال عدالت برهاند! عدالتی که ظاهرا تا ابدالدهر توسط ملاهای حاکم بر ايران به بند کشيده شده و قصد شکوفائی و باروری ندارد!

به اصطلاح قوه ی قضائيه ی دستگاه مافيائی جمهوری اسلامی ايران, وقاحت و بيشرمی را تا بدان پايه رسانيد که حتی اجازه ی بازجوئی از مجريان اصلی اين جنايت فجيع يعنی سعيد مرتضوی و دستياران جنايت پيشه اش را نيز نداد! جنايت پيشگانی که چهره کريه و چنگال های بيرحم و خونريشان در برابر چشمان جهانيان به نمايش در آمده و کمتر کسی در مجرميتشان شک و شبهه ای دارد!

بيدادگاه رسيدگی به پرونده ی زهرا کاظمی اولين بيدادگاه جور و ستم و بيعدالتی دستگاه خليفه گری شيعه نبوده و آخرين آنها نيز نخواهد بود! کشتارهای سبعانه و ددمنشانه ای که از بيست و دوم بهمن 1357 در ايران آغاز گرديده و قتل عام زندانيان سياسی در تابستان 1367, قتلهای زنجيره ای, تهاجم به کوی دانشگاه تهران و فاجعه آفرينی هيجدهم تيرماه را در پی داشته, به بندکشيدن هزاران دانشجو و صدها نويسنده و روزنامه نگار, سنگسار زندان, اعدام مجرمان در ملاء عام و قتل زهرا کاظمی را در پی داشته, پايان پذير نيست مگر با به زباله دانی تاريخ فرستادن جمهوری جهل و جنايت اسلامی حاکم بر ايران! آنهم به همت و اراده ی جمعی ايرانيان و وطن پرستانی که دل در گرو سربلندی و عزت و افتخار ايران دارند و به آينده ی فرزندان اين مرز و بوم می انديشند!

تبرئه نمودن بخشی از حاکميت يا قشری از روحانيون شيعه, دست به خود فريبی و توسل به شارلاتانيسم سياسی با هدف بيگناه جلوه دادن دولت به اصطلاح پاسخگو و دوم خردادی آقای سيد محمد خاتمی و دخيل بستن به جرج دبليو بوش و رهبران اتحاديه اروپا و ....., ره به جائی نخواهد برد و جامعه ی ما را از چنگال اين بليه ی شوم و حاکميت ضد بشری و جهل پرور نجات نخواهد داد!

دفاع از عدالت و پای فشاری در راه اجرای آن بمنظور پاسداری از خون بناحق ريخته شده ی بيگناهان و سرنوشت آينده سازان جامعه مان وظيفه تک تک انسانهای آزاديخواه, مترقی و صلح دوستی است که به آينده بشريت و رهائی ميهن در بندمان دلبستگی دارند! عدالت و عدالتخواهی را پاس بداريم و در رديف بشر دوستانی قرار بگيريم که مرگ با افتخار را بر زندگی توأم با بردگی و سرافکندگی ترجيح دادند!

بهدادسجادی/کلن