 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
( يادداشت روز )
ديروز، در سالروز ميلاد حضرت امير عليه السلام، رهبر معظم انقلاب، بار ديگر و براي چندمين بار خطر تهاجم فرهنگي دشمنان را گوشزد كرده و فرمودند؛
«امروز، ما در يك كارزار فرهنگي و سياسي و در واقع در وسط جنگ دوهويت قرار داريم و دشمن در اين ميدان جنگ، تمام تلاش خود را به كار گرفته است تا اميد، انگيزه و ايستادگي نسل جوان را در هم بشكند».
اين، يك اصل پذيرفته شده و غيرقابل انكار است كه «رفتار عمومي» برخاسته از «افكارعمومي» است و «منش »ها ريشه در «بينش »ها دارند، بنابراين، كساني كه افكار عمومي را در اختيار دارند به آساني مي توانند «رفتار عمومي» را آنگونه كه مي خواهند شكل داده و به ميدان آورند. امروزه، توپخانه ها، اگر چه هنوز از نفس نيفتاده و در فرمول قدرت جايگاه برجسته اي دارند ولي اين جايگاه در مقايسه با قرون گذشته و مخصوصاً در مقايسه با چند دهه قبل، سير نزولي داشته و به تدريج جاي خود را به «رسانه »ها داده اند، چرا كه اثرگذاري رسانه، به مفهوم عام آن يعني كتاب، مطبوعات، تلويزيون، راديو، سينما، تئاتر، رمان و... بر فكر و انديشه است و هرگونه تغيير در اين عرصه، تغيير در رفتار و عملكردها را در پي دارد. رسانه ها مي توانند مردم را نسبت به آينده، اميدوار و يا نااميدكنند، خودباوري، را در آنها تقويت كرده و يا از آنها سلب كنند، «واقعيت» ها را به «انگاره» تبديل كرده و با دست كاري انگاره ها، واقعيت ها را وارونه يا ديگرگونه جلوه دهند.
كاركرد اثرگذار و نتيجه ماندگار تهاجم فرهنگي -كه الزاماً با چهره و تابلوي تهاجم نيست- قدرت هاي بزرگ را بر آن داشته تا براي شكستن توان مقاومت حريف، به جاي مقابله نظامي به تهاجم فرهنگي روي آورند و با تغيير در بينش و ديدگاهي كه خاستگاه و انگيزه مقاومت حريف است، بي آنكه نيازي به استفاده از اسلحه داشته باشند، حريف را خلع سلاح كنند.
براي نشان دادن ميزان اثرگذاري تهاجم فرهنگي در مقايسه با تهاجم نظامي، اشاره به يك تمثيل، خالي از فايده نيست. «ميكروب»ها در حمله به سلول، از چرخه غذايي سلول -متابوليسم- بهره مي گيرند و آنچه را كه سلول براي تغذيه خود دريافت مي كند، به يغما مي برند.
اما، «ويروس»ها، در حمله خود، راه كار ديگري دارند ويروس ها وارد هسته سلول مي شوند و با تسخير مركز فرماندهي سلول، نسخه غذايي مورد نياز خود را به جاي نسخه اي كه سلول از آن استفاده مي كند مي نشانند. در اين حالت، سلول، غذايي را سفارش مي دهد كه نسخه آن را ويروس ها ديكته كرده اند، به بيان ديگر -و با مسامحه كه در تمثيل پذيرفتني است- ميكروب ها دست به حمله نظامي مي زنند و مقابله با آنها آسان تر است، ولي ويروس ها در «بينش»! سلول تغيير ايجاد مي كنند -تهاجم فرهنگي- و مقابله با آنها به آساني مقابله با ميكروب ها نيست.
بايد اذعان كرد كه عرصه فرهنگي و سياسي كشور ما، از هر دو عفونت «ميكروبي» و «ويروسي» رنج مي برد. غريبه هايي كه ميكروب گونه به جان فرهنگ و سياست افتاده اند و خودي هايي كه به هر علت- از جمله خودباختگي، فريب خوردگي و يا آلودگي به چرب و شيرين دنيا- نسخه فرهنگي و سياسي غريبه ها را مي پيچند.
دولت محترم 90 ميليارد تومان از بودجه كشور را تنها به خريد آثار هنرمندان تجسمي -نقاشي و مجسمه سازي- اختصاص مي دهد... و اما، با اين بودجه هنگفت آثار چه كساني خريده مي شود؟! سخني است كه بارها به طور مستند در كيهان مطرح كرده ايم و تاكنون آنچه البته، هرگز به جايي نرسيده فرياد بوده است، آثار آقاي «پ-ت»، مجسمه ساز ضدانقلابي و سازنده مجسمه ... در جشن هنر شيراز در زمان طاغوت، آثار آقاي«ن-ك»-سازنده فيلم محلل در زمان طاغوت و...
نشان هاي درجه يك هنري به هنرمندان بدسابقه نظير آقاي «ل-چ»، عضو شوراي هنري دفتر فرح پهلوي و... داده مي شود.
بودجه كلاني براي خريد كتاب هاي آنچناني از ناشراني كه فعاليت هاي ضدانقلابي دارند، اختصاص داده مي شود و...
در مراجعه به فروشگاه كتاب انتشارات آستان قدس رضوي در مقابل دانشگاه تهران آثار ضدانقلابيون فراري و مبتذل نويسان معروف را مي بيني كه پشت ويترين براي فروش عرضه شده است.
در فروشگاه هاي عرضه محصولات فرهنگي مستقر در فرودگاهها و ترمينال ها كه تحت مسئوليت سازمان تبليغات اسلامي و برخي ديگر از ارگان ها اداره مي شوند، باز هم آثار همين ضدانقلابيون معاند و فراري را مي توان ديد.
اين مراكز نه فقط آثار ضدانقلابيون فراري و معاند را عرضه مي كنند، بلكه از عرضه آثار ارزشمند نيز به گونه اي سؤال برانگيز، خودداري مي كنند.
|
advertisement@gooya.com |
|
دائره المعارف «ايرانيكا» كه با بودجه چند ميليون دلاري آمريكا و مديريت احسان يارشاطر ضدانقلابي فراري، بهايي و معاند سرسخت اسلام و انقلاب، تهيه شده است، از سوي سازمان تبليغات چاپ و منتشر مي شود! و تلويزيون جمهوري اسلامي ايران به تبليغ آن مي پردازد و...
بي ترديد، مسئولان مراكز يادشده، اين نارواها را روا نمي دانند، پس، بايد ديد كه كدام حلقه از اين زنجيره، پوسيدگي دارد و يا كدام برداشت غلط به اين نقطه مي انجامد؟
و... اين قصه، سر دراز دارد كه در اين نوشته محدود تنها به اندكي از بسيارها اشاره شده است و بايد پرسيد آيا، وقت آن نرسيده كه مراكز مسئول دستي از آستين همت بيرون آورند و نقطه پاياني بر اين داستان غم انگيز بگذارند؟
