ارتباط زلزله و بحث هاي سياسي، سام جدي

گهگاهي که فرصت دست ميده تا با دوستان و نزديکان ديداري داشته باشيم وحال واحوالي بپرسيم, بياد ندارم که در اين بازديد ها و گفت وگوهايي که درش صورت مي گيره, بدون توجه به اين که از کي باشه و از چي, از اقتصاد باشه يا ورزش, از بيکاري جونا باشه يا از دانشگاه, خلاصه از هر چيز و هر کسي که باشه, ناخدا گاه بدون اينکه خواسته باشي, صحبت به سياست کشيده مي شه, که گاهي وقتها يکي هم شاکي مي شه و فرياد مي زنه که, آخه بابا ما هر جا که مي ريم صحبت از سياسته. ما عجب ملت سياست زده اي هستيم و از اين قبيل حرف ها. تا برسيم به اتفاق تلخي که اخيرا پيش آمده و آن هم زلزلهء مهيب شهرستان بم که جان بي گناه بسياري از هم وطنان عزيز مان را گرفت و همهء ما را در ماتم و عزا فرو برد.
امروز که در اين رابطه با خود فکر مي کردم و خاطرهء زلزله هاي گذشته در ايران و ديگر نقاط جهان رو در ذهن مي گذراندم, بيادم آمد که ساليان گذشته شايد حدود 30 سال قبل زلزله اي با شدت بيش از 7.5 ريشتر سانفرانسيسکو را لرزاند, آمار دقيق آن درست يادم نيست, ولي بياد دارم که تعداد کشته شدگان بسيار کم بود, آنهم بدليل استحکام ساختمان هاي آن . بعد کمي نزديکتر, به ياد زلزلهء مهيب 7.3ريشتري کوبهء ژاپن در سالهاي 1995 و زلزله ء 7.4 ريشتري 1999 ترکيه که در آنها بترتيب 5500 نفر و 15000 جان خود را از دست دادند و بعد از آن در 1 مي 2003 در ترکيه زلزلهء 6.4 رخ داد که حدود 180 نفر کشته داشته و اين اواخر در کاليفر نيا زلزله اي بقدرت 6.5 ريشتر 2 نفر کشته بجاي گذاشته است. مي بينيم که بتدريج آمار کشته شدگان زلزله در نقاط مختلف دنيا در حال کاسته شدن است, که اين نشان از بهبود زير ساخت هاي شهري وروستايي اين کشور ها و همچنين مؤ ثر بودن اقدامات پيشگيرانهء دولت ها در مهار اين بلاي طبيعي مي دهد.
اما وقتي به آمار کشته شدگان زلزله هايي که در ايران رخ مي دهد, نگاه مي کنيم در مي يابيم که زلزله هايي با شدتي کمتر, تعداد بسيار بيشتري قرباني مي گيرد , بطوريکه قابل مقايسه با آمار گشته شدگان ديگر کشور ها نيست. چرا زلزله اي که در ترکيه 180 قرباني مي گيرد , در ايران ابعاد آن به ده ها هزار نفر مي رسد.
لابد مردم ايران از آنها کافرترند و مستوجب عذاب الهي, يا نه شايد اشکال کار در جايي ديگر باشد, که البته چنين است.بنظر شما اگر مردم از يک اقتصاد خوب روستايي يا شهري بر خوردار بودند و درآمدشان در حدي بود که مي توانستندعلاوه بر سير کردن شکم خود ومشکلات اوليهء زندگي, دستي نيز به فرسودگي خانهء خويش که اکثرا بعد از گذشت 30 يا 40 سال , کوچکترين مرمتي را به خود نديده , مي کشيدند و بازسازي مي کردند. يا در خانه هايي که با استاندارد امروزي ساخته مي شد, که حق طبيعي هر انساني است, زندگي مي کردنند, آيا زلزله بدين گونه از آنها قرباني مي گرفت. آيا اگر عدم مديريت شهري حاکم نبود, رشوه خواري بيداد نمي کرد, مصالح ساختماني به اين اندازه گران و بي کيفيت نبود و مهندس ناظر شهرداري با دريافت رشوه, مجوز ساختمان 7 طبقه را بجاي 3 طبقه صادر نمي کرد, آيا اين عزيزان و عزيزان از دست رفته مان در ديگر زمين لرزه ها و بلاياي طبيعي و غير طبيعي ديگر, به اين ميزان و تعداد وسيع, کشته مي شدند. اگر بودجه هاي نجومي و سرمايه هاي ملي کشور که با ندانم کاري, سؤ مديريت و دزدي بيت المال که در حال حيف و ميل شدن است, صرف ک!
ار هاي زير بنايي و زير ساخت هاي شهري وروستايي مي شد, آيا ابعاد فاجعه در اين حد اتفاق مي افتاد. آيا اگر آن حساب هايي که در بانک هاي خارجي اندوخته شده و سر به صد ها ميليارد دلار مي زند, صرف آباداني کشور مي شد, ما شاهد اين کشتار عظيم بوديم. در هر سال چند نفر بر اثر ندانم کاري ها و سؤ مديريت ها مي ميرند, سيل گرگان که يادتان نرفته, چرا راه دور برويم در همين تهران, چند نفر براثر بي برنامگي مسئولين در هر روز يا ماه, بر اثر حوادث و بيماري هاي ريوي جان مي دهند يا در حال جان دادنند. آيا فکر کرده ايد با اين ساختمانهايي که در تهران ساخته شده اند و بدون هيج دليلي شروع به ريزش مي کنند, در صورت آمدن زلزله چه فاجعهء انساني رخ خواهد داد و ساختمانهايي که با عدم مديريت شهري وفساد اداري بالا رفته اند, آماده اند تا همچون اژدهايي, بسياري ديگر از مردم را در کام خود فرو برند. بله عزيزان متأسفانه ما ايرانيان در تمام مشکلات و صحبت ها مان به يک جا مي رسيم و آن چيزي نيست جز بحث بر سر مشکلات سياسي مملکت مان .
سام جدي