انتخابات اول اسفند و تدارک تقلب گسترده، تقي روزبه

t.roozbeh@freenet.de
مناره و چاه
ازقدیم گفته اند که اول چاه را بکن و بعد مناره را بدزد!. دزدانی که ناشیگری کرده و برخلاف این گفته "خردمندانه" عمل کرده اند هم واره با مشکل پنهان ساختن مناره مواجه گردیده ومناره بدست رسوای خاص وعام شده اند. کارچرخانان دستگاه ولایت که بازی انتخاباتیشان با تمسخر مردم و با خطرتحریم گسترده آنان مواجه شده است، وهرروز که می گذرد تحت فشارافکارعمومی حتی لیست تأیید صلاحیت شدگانشان نیزبا کناره جوئی کاندیدها آب می رود، حالا با مشکل پنهان ساختن مناره و رسوائی جهانی ناشی ازبه نمایش درآمدن ابعاد انزوای خود مواجه شده اند. مراسم راه پیمائی 22بهمن با توجه به تمامی تلاش ها و بهره گیری ازهمه ترفندها و امکانات تبلیغی، برای هرچه باشکوه تربرگزارکردن آن نشان داد که قدرت بسیج رژیم در پایتخت بیش از200 تا 300هزارنفر ببیشتر نیست. رقم فوق و نیز آمارگیری های نمونه نشان می دهد که درشهرتهران و کمابیش در شهرهای بزرگ دیگر، جناح حاکم می تواند در بهترین حالت- یعنی درحد همان انتخابات شوراهای اسلامی شهر وروستا- برروی 3 تا4 % آراء شهروندان متمایل به خود و کلا حضور ده درصدی در انتخابات امیدوارباشد. بدیهی است که به نمایش درآمدن چنین رقم نازل و رسواکننده ای آن هم در زیر نگاه مردم کشور و جهان یک رسوائی حکومت برباد ده است. برگزاری چنین نمایشی در دنیای امروز جز انتحار سیاسی معنای دیگری ندارد. سودای قبضه کامل قدرت و پیروزی صد درصد ازطریق محروم ساختن رقیب خود ازامکان مشارکت، آن هم درشرایطی که مردم درهرحال تحریم را به عنوان گزینه اصلی خود انتخاب کرده اند، برای جمهوری اسلامی براستی یک خودکشی سیاسی محسوب شده وبه مثابه سرکشیدن جام زهردیگری است. رسوائی برگزاری مسابقه تک نفره و بدون تماشاچی چنان است که مستورماندنش، رژیم را دچاروسوسه جلوتررفتن در باتلاق "رسوائی پس از رسوائی دیگر" کرده است: تقلب گسترده و ننگین انتخاباتی. بهمین دلیل خامنه ای در سخنرانی روزجمعه از شرکت باشکوه و کوبنده مردم در انتخابات سخن راند و درواقع فرمان تقلب انتخاباتی را صادرکرد. اقدامات و تلاش های شورای نگهبان برای کنترل صندوق های رأی، چندین برابر کردن ناظران، درخواست شمارش آراء مجدد توسط گماشته گان خود و اصرار برشمارش دستی، افشاگری و ابراز نگرانی شماری از نمایندگان و عناصر اجرائی وزارت کشور، تدارک وسیع جابجائی جمعیت ازنقاط دیگر به شهرهای حساسی چون تهران، چاپ شناسنامه های جعلی، بهره گیری از سیاست توزیع کوپن به موازات انتخابات و مشروط کردن آن به ارائه شناسنامه مهر خورده باهدف کشاندن مردم به پای صندوق ها و...جملگی نشانه های روشنی از قصد جناح حاکم به تقلب انتخاباتی است.
بیاد داریم که درانتخابات دوم خرداد 76 نیزجناح حاکم در پی تدارک یک تقلب انتخاباتی گسترده بود که البته بدلیل شکاف در بالا و افشاگری رفسنجانی که در آن موقع درگیرجدال سختی با رقبای خود بود، ناکام ماند. اما امروزه نه فقط او درکنار جناح دیگر قرارگرفته واز تقلب انتخاباتی دفاع می کند، بلکه خاتمی و کروبی هم که با به چالش طلبیده شدن نظام محبوب شان قبض روح شده اند، تف خود را لیسیده و حاضرشده اند نعش کش خود شده و به عنوان تمکین به حکم حکومتی فرامین رهبری را موبه مو به اجراء بگذارند. خاتمی همان گونه که خود گفته است پرونده قتل های زنجیره ای را در کمد خود دارد ولی بخاطر منافع نطام از علنی کردنش احتراز می کند. بی گمان درمورد "انتخابات" نیز برهمان پایه عمل کرده و اسرار تقلب انتخاباتی را بخاطرآبروی نظام در کمد خویش پنهان خواهد ساخت. وزیراطلاعات او-که فرزندش حاضرنشد در رسوائی نمایش انتخاباتی شرکت کند- برخلاف تمامی شواهد و قرائن موجود ادعا کرده است که آمارسنجی ها وگزارش های مأموران وی حکایت از شرکت گسترده و خوب مردم دارد! و این درحالی است که حتی آمارگیری وزارت کشورمبین شرکت ده درصدی درانتخابات است.
گفتنی است که جنبش دانشجویی- مردمی از دوسال قبل با مشاهده نقش اصلاح طلبان در حاکمیت، نقشی که آنان را عملا بصورت سپرحفاظ و جاده صاف کن برای پیشروی جناح تمامیت گرا در آورده بود، خواهان استعفای خاتمی وکلیه اصلاح طلبان از دستگاه قدرت گردید. ازآن هنگام به بعد، آنان با فراست این درخواست خود را بصورت یکی از شعارهای محوری اعتراضات هم چنان برافراشته نگهداشته اند. خواست مزبور در تحریم گسترده انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا ازسوی اکثریت قاطع شهروندان پژواکی سراسری یافت. اما دیدیم که درواکنش به آن گوش اصلاح طلبان بهمان اندازه سنگین ترشد و درجهتی خلاف آن مصم به شرکت فعال در انتخابات گردیدند که البته سرانجام جناح حاکم مانع از حضور آنان یعنی بخش باصطلاح غیرارزشی، گردید.
ازاین رو بنظر می رسد با شرکت دستگاه اجرائی در برگزاری نمایش انتخابات وتمکین ناگزیر به ننگ تقلب، باید آن ها و تمامیت خواهان یک جا از قدرت به پایئن کشیده شوند. مسابقه تک نفره و مزید برآن، تقلب انتخاباتی درزیر چشمان تیزبین مردم وگوش بزنگ بودن آن ها ونیزنگاه سنگین جهانی، جزفرورفتن بیشتردر باتلاق رسوائی و بازی با آتش-آتش خشمی که زمانی خمینی، روحانیون را از بازی با آن و برافروختن آن برحذرداشته بود- معنای دیگری ندارد. برگزاری انتخاباتی این چنین نمایشی هیچ نیست مگر نوشیدن جام زهری تازه توسط نظام حاکم که ازسوی مردم وادار به نوشیدنش شده است. ازاین زاویه اگراندکی نگاهمان را از جلوی چشم به افق متمایل کنیم، می توان مراسم انتخابات نمایشی را جرئی از تدارک مراسم تدفین نظام واپسگرای حاکم به شمار آورد. چنین بنظر می رسد که جمهوری اسلامی قرار است قبل از خاکسپاری توسط مردم، خود نیز تاوان حضورواپسگرایانه اش را بپردازد.
14.02.04- 25.11.82