ديگر حريفي نمانده، به مناسبت چهارمين سالگرد بازداشت اکبرگنجي، رضا مقداديان، شرق

اگر براي هر كسي تجربه چهار سال زندان تا حدودي قابل تحمل باشد نزديكان و دوستان اكبر گنجي به نيكي مي دانند كه تحمل اين زنداني سياسي در ازاي سه سال گوشه گزيني در زندان ستودني است، چه آنكه روحيات او بسيار نامتناسب با احصا در درون فضايي بسته و سير در دنيايي دروني است.آنگاهي كه دكتر سروش «در كيان» حريفي براي نقد آثارش مي طلبيد اكبر گنجي در زير نام «حميد پايدار» لباس حريف بر تن كرد تا از منظر سنت گرايان حوزوي بازار انديشه ورزي داغ شود و گفتارهاي سروش با عنوان نقدي بر مقاله هاي حميد پايدار ادامه يافت. آن روزهايي كه عده اي به دنبال طرح تشكيل ائتلاف روشنفكران ديني بودند و از حضور سياسي آن جريان سخن مي گفتند باز هم اكبر گنجي بود كه لباس حريف را بر تن كرد و ساز مخالف را كوك.

با عبدالكريم سروش به گفت وگو نشست تا از زبان او بسرايد سخن خود را كه بر پيشاني روشنفكران ديني بيگانگي با سياست نوشته شده است. اما عبدالكريم سروش نه آن چيزي را گفت كه اكبر گنجي در ذهن پرورانده بود و بنابراين آن گفت وگو اگر چه براي انتشار «در كيان» صورت گرفته بود براي مدت ها به انزوا رفت و بعدها در كتابي از دكتر سروش بدون انتشار قبلي منتشر شد.

روزنامه جامعه تاسيس شده بود تا ارگان حزبي تشكيل نشده باشد: ائتلاف روشنفكران ديني. اكبر گنجي باز هم در قامت حريف ظاهر شد با اين اعتقاد كه انتخاب خاتمي يك اتفاق است و نه يك روند و از اين روي انتشار روزنامه تندروي سياسي است و تكليف، انتشار يك هفته نامه است. «راه نو» در قامت يك هفته نامه الگوي عملي او در برابر روزنامه اي بود كه دوستان كياني اش منتشر مي كردند. هفته نامه اي كه در هر شماره آن نيز از سياستمدار و اقتصاددان گرفته تا روشنفكر ديني و... هر يك در گفت وگو با او به نوبت طعم چالش با حريف را مي چشيدند.چون او ديگر حريفي در ميان دوستان و نزديكان نيافت، نگاه خود را به سويي ديگر متمايل كرد و گفت وگو با بزرگاني ديگر را تجربه كرد. خاتمي و دولتمردانش را ياري داد تا در بازي جنايي و پليسي قتل هاي زنجيره اي تنها نمانند .

در ادامه اين رويارويي آنگاهي كه عده اي به ربايش او انديشه كرده بودند و در مقابل دفترش به تحقق آن انديشه دامن زدند او با ريزجثه گي اش از ميان دستان آنها فرار كرد چه آنكه گويي حريفي باذكاوت تر در ربايش خود را مي طلبيد.

كديور به زندان رفته بود و دانشجويان سياسي در پي برگزاري همزمان تجمعي اعتراض آميز در تمام دانشگاه هاي كشور بودند كه اكبر گنجي با پيشنهاد استراتژيست هاي صبح امروزي قلم بر كاغذ برد تا از مضرات برگزاري چنان تجمعي در آن باره زماني دانشجويان را آگاه كند. تجمع دانشجويان سياسي اگرچه مقدماتش مهيا شده بود ولي صبح روز تجمع اكبر گنجي حريف پيروز اين ميدان بود آنگاهي كه آن تجمع منتفي اعلام شد.

دوستان اصلاح طلبش همگي از ادامه اصلاحات سخن مي گفتند تا خاتمي دوباره بر صندلي يك نفره رياست جمهوري بنشيند،

گويي خيالشان آسوده بود كه حريف در زندان است و آنها مي توانند از مشروطه خواهي به عنوان راهبرد سخن بگويند.

اما گويا اكبر گنجي در زندان نيز سكون و سكوت را انتخاب نكرده بود.

آنگاهي كه هنوز روشنفكران غيرديني جايگاه خود را در رويارويي با روشنفكران ديني پيدا نكرده بودند او در قامت كسي كه سال ها به تبليغ و توزيع آراي مطهري و شريعتي و پس از آن در جايگاهي ديگر به همراهي با آراي عبدالكريم سروش مشغول بوده است از پايان دوران روشنفكري ديني سخن گفت تا ديگر حريفي براي مبارزه باقي نمانده باشد. اكنون همگان از دوست تا دشمن طعم چالش هاي او را چشيده اند و او بدينسان نشان داده است كه «حريف طلبي» دوست و دشمن نمي شناسد.

[روزنامه شرق]